Σε ποίον να πω αυτά που θα λεγα σε σένα.. - Γράφει η Litsa Mer
Σας έχει τύχει να θέλετε να μιλήσετε σε έναν άνθρωπο, να του πείτε αυτά που νιώθετε, τις σκέψεις σας, τους προβληματισμούς σας, τα θέλω σας…
Να μοιραστείτε μαζί του ότι λέγατε…
Προβλήματα, όνειρα, ελπίδες και αυτός ο άνθρωπος να μην υπάρχει στη ζωή σας πλέον, χωρίς καν να γνωρίζετε το γιατί, χωρίς να ήταν δική σας απόφαση ή καν να το έχετε συζητήσει από πριν. Και ξαφνικά λες θα του γράψω ένα γράμμα να του πω τι νιώθω..γιατί σας πονά η απώλεια.
Επειδή θέλετε να μάθετε τι συνέβη
Μα ειλικρινά δεν ξέρεις τι να γράψεις, τι να του «πεις»..
Όχι γιατί δεν έχεις ή γιατί πρέπει να σκεφτείς. Αλλά γιατί πολύ απλά ότι θα έλεγες θα ήταν σκέψεις και λόγια βγαλμένα από την ψυχή σου και όχι σκεπτόμενα όπως καλείσαι να το κάνεις τώρα μέσω μιας λευκής σελίδας.
Είμαι σίγουρη, πως σου έχει τύχει να κοιτάς τον τοίχο και να κάνεις άπειρες συζητήσεις με αυτόν τον άνθρωπο.
Τι θα έλεγες…. Τι θα απαντούσε… Που θα κατέληγε η συζήτηση;
Δεν έχει νόημα… Λέει η ψυχή σου, δεν αξίζει ούτε την σκέψη σου!
Μα η καρδιά επαναστατεί, ψάχνει απαντήσεις και αυτό «το γιατί» έγιναν όλα αυτά; ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ αμέτρητα γιατί που ψάχνουν απαντήσεις. Έφταιξες; Έφταιξε; Μα αφού τα συζητούσατε όλα, αυτό γιατί έμεινε αναπάντητο;
Εμπιστεύτηκε ο ένας τον άλλο και «κάνατε καλό ο ένας στον άλλο» όπως είχε πει κάποτε..
Μα τώρα τι; Προχωρεί η ζωή, προχωράς και εσύ, μα υπάρχουν στιγμές που για λίγο γυρίζεις το κεφάλι να δεις αν είναι κάπου και σε κοιτάζει, έστω και από μακριά.
Ψευδαίσθηση; Ελπίδα;
Μα σε ποιόν να πω…. Αυτά που θα λεγα σε σένα…. Ούτε στον ίδιο τον εαυτό μου δεν μπορώ…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου