ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΜΠΟΥΡΗ ΑΠΟ ΤΟ https://greece.greekreporter.com/
Σε μια εποχή όπου οι εντάσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν κλιμακώνονται επικίνδυνα, η στρατηγική σημασία της ναυτικής βάσης της Σούδας στην Κρήτη έρχεται και πάλι στο προσκήνιο.
Είναι γνωστή ως "Ναυτική Δραστηριότητα, Κόλπος της Σούδας", η οποία βρίσκεται στις βορειοδυτικές ακτές της Κρήτης και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ναυτική βάση στην Ελλάδα.
Ωστόσο, η βάση είναι η μεγαλύτερη και πιο σημαντική ναυτική βάση για το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Ο πολύ σημαντικός ρόλος του δεν οφείλεται μόνο στην τοποθεσία του, στο σταυροδρόμι μεταξύ τριών ηπείρων και κοντά στη Μέση Ανατολή, αλλά έχει και τη γεωμορφολογία του.
Το φυσικό λιμάνι του κόλπου της Σούδας είναι το μόνο λιμάνι βαθέων υδάτων στη Νότια Ευρώπη και στη Μεσόγειο Θάλασσα που μπορεί να φιλοξενήσει και να συντηρήσει τα τεράστια αμερικανικα αεροπλανοφόρα.
Αυτό έχει εξυψωσει τη σημασία της Σούδας, καθώς λειτουργεί ως επίκεντρο για το αμερικανικό ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία για ολόκληρη την περιοχή.
Το φυσικό λιμάνι της προστατευόμενης όχθης του κόλπου της Σούδας ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίο η τοποθεσία αυτή έχει κρίσιμη σημασία για τόσες πολλές διαφορετικές δυνάμεις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι Οθωμανοί ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν αυτό το μέρος ως στρατιωτική βάση, στο δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα.
Επίσης, έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς βρισκόταν εκεί το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό και άλλοι Ναυτιλιακοί Σύνδεσμοι, προκαλώντας τους Ιταλούς να επιτεθούν σε επιδρομή του 1941.
Από την αρχή της μεταπολεμικής εποχής και την είσοδο της Ελλάδας στη συμμαχία του ΝΑΤΟ στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο κόλπος της Σούδας λειτουργεί ως μία από τις σημαντικότερες ναυτικές βάσεις για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ στην περιοχή.
Η αμερικανική παρουσία στη Σούδα βρισκόταν στην καρδιά των πολιτικών αντιπαραθέσεων στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.
Μία παραδοσιακή στάση για τα αριστερά κόμματα της Ελλάδας και μια εστίαση για το αντιαμερικανικό συναίσθημα της ελληνικής κοινωνίας στη δεκαετία του 1970, τη δεκαετία του 80 και τη δεκαετία του '90, η μη δημοφιλή αμερικανική βάση άσκησε μεγάλη πίεση σε πολλές ελληνικές κυβερνήσεις όσον αφορά πώς να αντιμετωπίσετε τη διευκόλυνση.
Η πίεση των απαιτήσεων για το κλείσιμο της βάσης ήταν σταθερή κατά τη διάρκεια αυτών των δεκαετιών. Ωστόσο, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπόρεσε ποτέ να πάρει τη βαρυσήμαντη απόφαση να κλείσει τη βάση.
Ούτε η σοσιαλιστική διοίκηση του Ανδρέα Παπανδρέου στη δεκαετία του '80 ούτε η αριστερή κυβέρνηση του Αλεξή Τσίπρα το 2015 προχώρησε με το κλείσιμο της βάσης. Αντίθετα, στην πραγματικότητα, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις αυτών των ετών τελικά προήγαγαν ακόμη την αμερικανική παρουσία εκεί υπογράφοντας πρόσθετες συμφωνίες με την Ουάσινγκτον.
Ωστόσο, μετά από τις τελευταίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και μετά τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Qasem Soleimani από τον αμερικανικό στρατό, το Ιράν έχει εκδώσει απειλές σε όλες τις γειτονικές χώρες που διευκολύνουν τις αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις από το έδαφός τους.
Αυτό, βέβαια, περιλαμβάνει τη βάση στον κόλπο της Σούδας, όπου η αμερικανική παρουσία αυξάνεται ήδη μετά τα τελευταία περιστατικά.
Επιπλέον, η απόφαση του Έλληνα πρωθυπουργού την Τρίτη να υποστηρίξει κατηγορηματικά την απόφαση της διοίκησης του Τράμπα να σκοτώσει αυτόν τον εξέχοντα ιρανικό αξιωματούχο θέτει ερωτήματα και φόβο σε κάποιους στην Ελλάδα ότι η χώρα θα μπορούσε πλέον να γίνει στόχος του θεοκρατικού καθεστώτος στην Τεχεράνη.
Το φάσμα των βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν.
Τα όπλα της Τεχεράνης θα μπορούσαν θεωρητικά να στοχεύσουν στην Ελλάδα, και ειδικά στη ναυτική βάση στη Σούδα, αν η πορεία των γεγονότων συνεχίζεται προς την κατεύθυνση της κλιμάκωσης.
Όπως φαίνεται στον παραπάνω χάρτη, οι βαλλιστικοί πυραύλοι του Ιράν θα μπορούσαν να προσεγγίσουν μεγάλα τμήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τη Λετονία στα βόρεια μέχρι τη Ρώμη, τη νότια Ιταλία.
Φυσικά, μια τέτοια επίθεση είναι εξαιρετικά απίθανη, αλλά η στρατηγική προσέγγιση της Ελλάδας προς το Ισραήλ και τις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια φαινεται να παρεμποδίζει τον παραδοσιακό ρόλο των Αθηνών κατά το τέλος του εικοστού αιώνα ως μεσολαβητή μεταξύ της Δύσης και της Μέσης Ανατολής.
Η Ελλάδα θεωρείται ολοένα και περισσότερο στον αραβικό και στον ευρύτερο ισλαμικό κόσμο ως προπύργιο των Δυτικών και Αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή και όχι ως υποστηρικτής του διαλόγου μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης.
Φυσικά, η Αθήνα έχει επιλέξει μια πορεία δράσης που στοχεύει στην ενίσχυση του ρόλου της στην περιοχή, στην προώθηση της σταθερότητας, της συνεργασίας και της ειρήνης. Ωστόσο, σε μια εποχή που οι εντάσεις είναι τόσο υψηλές, είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα να εξισορροπήσει τους δύο αυτούς κόσμους, οι οποίοι φαίνεται να βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση ο ένας με τον άλλον.
Για το λόγο αυτό, η διπλωματική και στρατιωτική γλώσσα και οι δράσεις της Ελλάδας αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία την αυγή της νέας δεκαετίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου