ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΡΚΟΥΛΙΔΗ ✍
Θυμάμαι σαν μικρό κοπελακι που ζούσα τότε στο χωριό την δεκαετία του 90' να μου λέει η μητέρα μου και οι γιαγιάδες μου την φράση "αν δε κοιμηθεις θα έρθει ο Μεσημερας με το τσουβαλι να σε πάρει".
Κι έτσι ετρεχα γρήγορα στο κρεβάτι για να ξαπλωσω μην τυχόν και έρθει φοβούμενη μην με πάρει στην σπηλιά του.
Όλα τα παιδιά τον πιστεύαμε, ηταν μια λύση για να μαζευτουμε στο σπίτι, να φάμε και να κοιμηθούμε.
Κι άλλη μια φράση "αν δε κατσεις φρόνιμα θα έρθει ο Μεσημερας να σε πάρει".
"Αν δε σταματήσεις να κλαις θα έρθει ο Μεσημερας να σε πάρει".
Οι παλιοί άνθρωποι τότε, πατούσαν πολύ στις λαϊκές παραδόσεις δημιουργώντας μια αληθινή αλλά ψευδής όμως εικόνα για τα μικρά αλλά κυρίως ζωηρά παιδιά.
Τον είχαν χαρακτηρίσει σαν εναν γέρο άσχημο, κακός με μια καμπούρα στην πλάτη και παλαιϊκά ρούχα σκισμένα σαν ζητιάνος να βγαίνει κάθε μεσημέρι βόλτα στα χωριά για να ψάχνει παιδιά που δεν κοιμούνται για να τα χωσει στο τσουβαλι του παίρνοντας τα στο σπίτι του ή την φωλιά του φοβιζοντας τα.
Έτσι μου τον είχαν μάθει, με αυτον τον τρόπο το μετέδιδαν οι παλιοί στα παιδιά.
Ο Μεσημεράς απο όσο γνωρίζω απο τους παλιούς δημιουργήθηκε την δεκαετία του '80 δίνοντας του την συγκεκριμένη ζωή.
Τώρα πλεον δεν ακούγεται, μπορεί σε κάποια χωριά που υπάρχουν οικογένειες να τον θυμούνται ακόμα οι γονείς λέγοντας το στα ζωηρά παιδιά τους ή και οι γιαγιάδες πότε πότε αν δε κάθονται φρόνιμα.
Αλλά αυτή η θύμηση πάντα παραμένει στο μυαλό μας όσο και να περνούν τα χρόνια, και που ξέρεις; Ίσως και μεις κάποια στιγμή να του δώσουμε ζωή στα δικά μας παιδιά, μπορεί και όχι.
Αλλά οταν γυριζουμε πίσω στα χρόνια εκείνα τι αναμνήσεις μας έρχονται με αυτή την ονομασία Μεσημεράς;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου