ΓΡΑΦΕΙ Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΨΙΜΟΥΛΑΚΗ
Αγαπημένη μου παρέα, φίλοι του ΚΡΗΤΟΠΑΙΝΕΜΑΤΑ, σήμερα ο καλεσμένος μου είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ιδιαίτερος χαρακτήρας, ιδιαίτερη πένα, ιδιαίτερος ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα. Εχω τη χαρά να τον γνωρίζω 35 ολόκληρα χρόνια, απ' όταν γεννήθηκα. Ο Γιώργης Παλαμιανάκης, γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1962 στο όμορφο χωριό Γέργερη και μέχρι την ενηλικίωσή του έζησε στην Αθήνα. Ο μέχρι χθες πολίτης μιας μεγαλούπολης έπρεπε να προσαρμοστεί στη ζωή του χωριού και βοσκός πxια στα όρη η φύση, η ποικιλομορφία της, η ομορφιά του τόπου αυτού τον συνεπήρε. Η γραφή άργησε να μπει στη ζωή του όμως όλα του τα βιώματα και οι εικόνες που είχε πια αποκομίσει στη ζωή τον έπνιγαν. Σε διάστημα λιγότερο του ενός έτους σχεδόν είχε ήδη συμπληρώσει 10.000 στίχους και πολλές φορές τα γραφτά του έκαναν ανθρώπους να κλαίνε. Οταν έπεσαν στα χέρια της Ενωσης Λογοτεχνών Ελλάδος & Κύπρου του ζητήθηκε αμέσως να εγγραφεί στο σύλλογο. Ενας άνθρωπος του δημοτικού που το όνομά του έφτασε να συγκαταλέγεται ανάμεσα σε λογοτέχνες - ποιητές και στην εγκυκλοπαίδεια Πάτση με δισέλιδο αφιέρωμα. Εχει απαγγείλει ρίμες και μαντινάδες σε εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα μετά απο πρόσκληση καθώς και στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Λαογραφικό Σύλλογο Κρητών Τ' αγρίμια όπου εκπροσώπησε επάξια την Κρητική Ποίηση μαγεύοντας το κοινό. Εχει εκδόσει τα: Εκφραση Ζωής Α, Εκφραση Ζωής Β, & Λοισμοκανακέματα επιλέγοντας μέσα απο τους πάνω απο 100.000 στίχους του. Πιστεύω είναι απ' τους ελάχιστους που γράφουν στα σωστά κρητικά χρησιμοποιώντας τη σωστή κρητική διάλεκτο όπως θα 'πρεπε να είναι η μαντινάδα γραμμένη!
-Γιώργη μου, χαίρομαι πολύ γι' αυτή τη συνέντευξη. Στη ζητάω καιρό τώρα και χαίρομαι που δέχτηκες να σε φιλοξενήσω στα ΚΡΗΤΟΠΑΙΝΕΜΑΤΑ!
-Δημητρούλα μου καλώς ε σμίξαμε. Εχεις χατήρι ήντα να κάμω! Δε θα μπορούσα να σου αρνηθώ.
-Το ξέρω σπάνια δέχεσαι να μιλήσεις και σ' ευχαριστώ. Αφού προλόγησα τις βασικές πληροφορίες για 'σένα στην εισαγωγή να ξεκινήσω αμέσως με ερώτηση.Τι έχεις να πεις για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών; Πώς λαμβάνεις μέσα σου τον πόνο τόσων ανθρώπων που υποφέρουν άδικα και πως βρίσκεις τον κρατικό μηχανισμό όσον αφορά την αποδοτικότητα του;
-Τα θύματα του οκταετούς πολέμου δεν έχουν τελειωμό... μας ισοπέδωσαν τόσο πολύ το ηθικό...μας ποτίσανε τόσο πολύ το φόβο που δεν είμαστε άξιοι ούτε να νευριάσομε οι Έλληνες... κατάρα έπεσε στον τόπο μας Λυπούμε και πονώ γι αυτό...όπως και εσύ έτσι και γώ απλά είμαι θεατής δεν με αφήνει ο φόβος της ψυχής να αντιδράσω... Το μόνο που μου έχει μείνει σαν αντίδραση είναι να γράφω να εξυπνώ την Ελευθερία που θα ήθελα να έχω.... Τέλος πάντων φίλοι μου συνοδοιπόροι μου σε αυτή τη ζωή συμπατριώτες μου... Το νου σας τα μάτια σας ανοιχτά πιστεύω με τα λίγα γράμματα που κατέχω και με το λίγο μυαλό που κυριαρχεί το σώμα μου πάνε για εξάλειψη του ελληνικού στοιχείου μας, κάνουν γενοκτονία Μα δεν το εχουμε καταλάβει, θα εχουμε κι άλλα θύματα κι να το θυμάστε εκτός τις αυτοκτονίες που είναι σε καθημερινη βαση συγχωρέστε με για τις σκέψεις μου αν κάποιους ενοχλεί... Δεν έχω περιθώριο να σκεφτώ για τίποτα καλύτερο στα 56 μου χρόνια μακάρι να είναι οι σκέψεις μου λανθασμένες...μακάρια των νεκρών μας ο Θεός να συγχωρέσει τσι ψυχές των δολοφονημένων αθώων της οκταετίας είτε πνιγμένων είτε καμένων είτε αυτών που αυτοκτόνησαν από αξιοπρέπεια....
-Κοίταξε Δημητρούλα, χαίρομαι γιατί κατάφερα κι έβαλα τη μαντινάδα στην εγκυκλοπαίδεια. Ενιωσα σίγουρα χαρά, μ' αρέσει κάθε τι όμορφο γίνεται μέσα στη γραφή μου αλλά μέχρι εκεί. Δεν είμαι απ΄τους ανθρώπους που ενθουσιάζομαι.
-Είχες κι άλλες προτάσεις μετά την Πάτση και για άλλες εγκυκλοπαίδειες το ξέρω καλά. Γιατί αρνείσαι;
-Δε θέλω να αναφέρω τους λόγους. Αν δεχόμουν όλες τις προτάσεις θα 'μουν ψηλά αλλά δε θα 'μουν εγώ.
-Αρνείσαι και βραβεύσεις. Ξέρω καλά πως έχει γίνει πολλές φορές βράβευση στο ονόμά σου και δεν πας να παραλάβεις το βραβείο σου.
-Οταν άρχισα να γράφω ενθουσιάστηκα. Σε βάθος χρόνου πόνεσα. Αποφάσισα να μείνω ο εαυτός μου και να γράφω απλά για να τα βρουν τα εγγόνια μου.
-Οταν εκδόθηκε το πρώτο σου βιβλίο πως ένιωσες;
-Στο πρώτο βιβλίο χάρηκα, στο δεύτερο σκοτώθηκα, στο τρίτο αναστήθηκα και πέθανα συγχρόνως.
-Το 4ο που είναι σχεδόν έτοιμο και καθαρογραμμένο γιατί δεν δίνεις το οκ να βγει; Πάλι αρνείσαι.
-Απο το 2014 είναι έτοιμο. Αστο εκιά. Καλά είμαι.
-Λαμβάνεις πολύ αγάπη απ' τον κόσμο.
-Κι εγώ τον αγαπώ τον κόσμο. Πολύ. Είχα πάει σε μια εκδήλωση πάνω στη Μακεδονία. Ηταν εκδήλωση για όλα τα μέρη της Ελλάδος. Χιλιάδες κόσμος περίπου 2.500 με αποτέλεσμα πολύ οχλαγωγία. Εγώ θα είχα μια ώρα κρητική ποίηση. Οταν ανέβηκα στο βάθρο δεν ξέρω γιατί αλλά δεν ήθελα να διαβάσω αυτά που μου είχαν γράψει. Αρχισα να λέω δικά μου, αυτά που ένιωθα. Και να δεις μια ησυχία ο κόσμος να ακούει προσεκτικά χωρίς να προσπαθώ να φωνάζω. Συγκινήθηκα και τους είπα "ευχαριστώ που μου επιτρέπετε να σας αγαπώ". Δέκα άνθρωποι ανέβηκαν πάνω με αγκάλιασαν κι έκλαιγαν.
-Τι είναι για 'σένα το Σ' αγαπώ;
-Αγαπώ είναι εγώ αγαπώ. Υπάρχουν κάποιοι που λένε α που αυτός που φέρθηκε έτσι μου έκανε αυτό κτλ. Οταν αγαπάς αγαπάς εσύ. Αν ο άλλος δε σου φέρθηκε καλά το πρόβλημα είναι δικό του όχι δικό σου. Μη γυρεύεις ποτέ απ' τον άλλο να σ' αγαπά. Αν το κάνει θα το κάνει μόνος του.
-Εχεις δεχτεί κριτική για τα γραφτά σου;
-Αυτοί θαρρούν πως δε μαθαίνω μα 'γώ μαθαίνω. Μ' αρέσει να τα λέω σωστά κρητικά. Δε λέμε σ' αγαπώ. Λέμε 'γαπώ σε. Παλιά έτσι το λέγανε. Ετσι τ' άκουσα έτσι τα γράφω. Με λένε παραδοσιακό δεν πειράζει. Τιμή μου. Εγώ τουλάχιστον δεν προσπαθώ να πουλάω παράδοση σαν άλλους που δε γατέχουν τι είναι.
-Εχεις εισπράξει εμπάθεια απο κάποιους που ένας άνθρωπος του δημοτικού έχει καταφέρει να αναγνωριστεί όπως εσύ να κάνεις ομιλίες σε πανεπιστήμια και άλλα τόσα αξιόλογα πράγματα;
-Αντιπάθειες θα ΄λεγα. Αλλά δεν το δείχνουν μπροστά μου. Κάποιοι έχουν αυτή τη κακοσυριά. Ισως θαρρούν οτι έχω κονομίσει ενώ μόνο έξοδα έχω. Εγώ δεν έχω δεχτεί πράγματα που έπρεπε να κρέμονται στον τοίχο μου και θα κοιτούσα τα λεφτά;
-Ούτε σε διαγωνισμούς μαντινάδας δέχεσαι να πας.
-Φυσικά. Δεν είμαι κριτής κανενός. Κανείς δε μπορεί να κρίνει τον άλλο. Και δεν μπαίνω και σε τέτοιες κλίκες γιατί κρύβονται πολλά. Ποιός είναι αυτός που θα κρίνει; Εγώ δε μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου. Ούτε ο Θεός δε μπορεί να με κρίνει γιατ' είμαστε μαλωμένοι.
-Πιστεύεις στο Θεό;
-Και στο διάολο μαζί. Ούτε στον έναν ούτε στον άλλο. Μαλωμένος και με τση δυό. Για κιονά είμαι στο κενό. Κοίτα, τιμώ το Θεό, αυτό που μου 'δώσαν οι γονέοι μου άσχετα αν το δοξάζω. Δηλώνω άθεος για ένα λόγο, δε μπορώ να τηρήσω το λόγο του Χριστού. Και κανείς δε μπορεί οπότε όλοι αυτοί που δηλώνουν χριστιανοί παίζουν τα μούτρα τους. Το θέμα είναι ένα...να κουβαλάς το σταυρό σου μόνος σου και να μην βαραίνεις το σταυρό των άλλων. Μην κάνεις κακό σε άλλους.
-Τώρα που μιλάμε έχεις κάνει δυό παλικάρια τα όποια έχουν βρει το δρόμο τους, έχεις κάνει μια αξιοθαύμαστη πορεία στο στίχο, τι άλλο σου μένει να κάνεις ακόμη; Τι θα 'θελες να κάνεις ακόμη πριν το τέλος;
-Απλά ζω για να δω το τέλος μου. Ή προσπαθώ να χάσω τα πάντα μήπως λεφτερωθώ.
-Θα μπορούσες να ζήσεις σε μια σπηλιά μακριά απ' όλα;
-Φυσικά, α δε ντρεπόμουνα τα παιδιά μου ή τον κόσμο να μην πουν οτι με άφησαν τα παιδιά μου έρμεο θα μπορούσα. Ετσι χωρίς κινητά και τηλεοράσεις. Να 'μαι λέφτερος. Σαν αγρίμι. Να βρω μόνος κάτι να φάω τίποτα άλλο. Χωρίς καν ρολόι. Ο άνθρωπος για να ελευθερωθεί πρέπει να χάσει όλα τα υλικά αγαθά του.
-Θεωρείς οτι είμαστε σκλάβοι των υλικών αγαθών σήμερα;
-Μόνο σκλάβοι. Γιάε, κινητά εδώ, ίντερνετ δίπλα, λεφτά στις τσέπες μας, απ΄ όταν γεννηθούμε μέχρι το θάνατο μας. Πεθαίνεις, πάλι σκλάβο πακεταρισμένο σε πάνε. Εγώ γεννήθηκα και μ' είχανε στο χωράφι ελεύθερο εδα γεννιέται και ήντα χει η κούνια; κάγκελα, ήντα 'χει το μπαλκόνι; κάγκελα. Πάνε παιδότοπο που ήντα 'χει; κάγκελα γύρω γύρω για να κάτσουν να πιούν το καφέ τους, σχολεία; κάγκελα, στο πάρκο; κάγκελα. Τα εκπαιδεύουν τα παιδιά φυλακισμένα απο μωρά.
-Επειδή έχω έρθει πολλές φορές σπίτι σου να πω οτι σε πιάνω να ακούς κρητική μουσική χωρίς λόγια, μόνο μουσική. Επίσης ακούς τζαζ, κλασική κι όπερα. Οξύμωρο λίγο. Πώς κρίνεις την κρητική μουσική σήμερα; Σε χαλάει κάτι;
-Οχι, δε με χαλάει κάτι, ο καθένας οτι θέλει μπορεί να γράφει. Απλά είναι όλα ίδια. Δεν ακούω πια στο στίχο λέξεις ντοπιολαλιά. Οπως σάικα, ζήση κτλ.
Σάικα κι ετσά ήτονε η ζήση η δική μου...
Σ' ένα σταυρό να κρέμεται συνέχεια η ψυχή μου...
Ποιός θα το πει; Δε τως ε πάει στη γλώσσα.
Κάποτε μου είπαν στην Αθήνα για να μπω στο κύκλωμα ή το "παίρνεις" ή "τον δίνεις" ή "τα δίνεις" οπότε να μου λείπει.
-Δισκογραφίες έχεις κάνει όμως κάποιες πολύ καλές επιλεκτικά είμαι σίγουρη, όπως με τον αγαπημένο μου Βαγγέλη Πυθαρούλη που του 'χω τόση αδυναμία.
-Ναι και με τον Βαγγέλη Πυθαρούλη, Μιχάλη Σαβουιδάκη και ο Γιώργης Σφακιανάκης ετοιμάζει cd με στίχους δικούς μου εξ'ολοκλήρου.
-Να πούμε οτι είμαστε σε ένα χώρο σε ένα μαγαζί δικό σου το οποίο πέρασε στα παιδιά σου στο γιό σου και είναι άμεσα συνδεδεμένο με την παράδοση. Μιλάμε για "κρητική μαχαιροποιία". Εχεις χαρακτηριστεί απο σάιτ και περιοδικά ως Ο Κρητικός που γέμισε μαχαίρια όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.
-Ναι, μαχαίρια που ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο, μαχαίρια που η ιστορία τους ταξιδεύει παντού. Αλλά είναι και απαγγελματικά μαχαίρια για κρεοπωλεία εστιατόρια και το τροχείο μέσα.
-Γιώργη μου σ' ευχαριστώ πολύ. Σε γατέχω απο μωρό κάνομαι και παρέα αλλά ομολογώ οτι σήμερα έμαθα και πράγματα που δεν ήξερα...η Παναγιά στο διάβα σου.
-Να 'σαι καλά Δημητρούλα μου, να χαίρεσαι το μοναχογιό σου κι οτι κάνεις να 'χει κάθε επιτυχία.
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΗΜΕΡΑΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου