ΓΡΑΦΕΙ Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΡΟΥΓΚΙΑΒΟΥΡΗ
Αγάπη και να πονά; Πάντα. Κάθε είδους αγάπη πληγώνει, όσον αφορά τις ερωτικές σχέσεις κάποια στιγμή θα φτάσει η στιγμή του αποχωρισμού, εκεί που οι δρόμοι θα χωρίσουν είτε όμορφα γιατί πια το όλο θέμα έχει τελειώσει κι από τις δύο πλευρές και με ήρεμη συζήτηση, βάζοντας κάτω τα πράγματα, λέγοντας πως αλλιώς τα περιμέναμε αλλιώς μας ήρθαν θα το λήξουμε.
Είτε άσχημα, όταν ο ένας πιστεύει πως όλα είναι εντάξει και μια μέρα σκάει ένα μήνυμα, ένα τηλέφωνο, μία συνάντηση με μία πρόταση, "θέλω να χωρίσουμε,δε πάει άλλο". Τόσο απλά. Γιατί να πονά η αγάπη; Ρητορικό ερώτημα χιλιάδες απαντήσεις. Πάντα ο ένας από τους δύο θα πληγωθεί πιο πολύ, ο ένας θα το παλέψει θα κλάψει και θα πονέσει. Θα καταλήγει στα μπαρ, στέλνοντας μηνύματα στον άλλο 3 το ξημέρωμα γιατί δεν γίνεται να ξεχάσει.
Τρέμει μήπως δει τον άλλο τυχαία κάπου και πως θα φερθεί άραγε; Θα τον χαιρετίσει; Θα είναι μόνος; Κι αν δεν είναι; Δεν υπάρχει ούτε ένας χωρισμένος έξω στον κόσμο που θα πει πως ξεπέρασε το χωρισμό του μέσα στη βδομάδα ακόμη κι αν το αρνηθούν κι αν έχουν προχωρήσει σκέφτονται τον άλλο.
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι που δεν θέλουν ούτε ζωγραφιστούς να βλέπουν τους πρώην τους διότι τους φέρθηκαν άσχημα ή γιατί πιστεύουν πως ο πρώην είναι εχθρός. Κλασσικά. Η θεωρία ότι ήταν λάθος και δεν θέλουμε ούτε το όνομα του να ξαναπούμε. Φορές που είπαμε πως θα φύγουμε και το κάναμε αρκετά εύκολα γιατί ο άλλος μας έδιωχνε κάθε μέρα λίγο λίγο, και εμείς τους ευχόμαστε τα καλύτερα και δε κρατάμε κακίες γιατί πλέον δεν μας νοιάζει αρκεί να μη ξαναγυρίσουν.
Και κακά τα ψέματα. Ο έρωτας με έρωτα περνάει. Όχι αμέσως κι όχι γρήγορα. Αν πληγωθήκαμε δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε εύκολα κι αν απλά δε θέλουμε να προχωρήσουμε θα αργήσουμε να πάμε παρακάτω. Είτε για τον ένα είτε για τον άλλο λόγο. Θα βρούμε όμως κάτι όμορφο κάτι που θα ξεπερνάει όλα τα προηγούμενα και δε θα μας πονέσει. Δε θα μπούμε στη διαδικασία να συγκρίνουμε ή να αναρωτηθούμε για τον άλλο.
Οι τρίτοι δε ξέρουν πολλά και συνήθως δε καταλαβαίνουν. Λένε πως θα το ξεπεράσουμε και όλα θα είναι εντάξει μα δεν είναι. Δε ξεχνάς εύκολα τους ανθρώπους. Κοιμάσαι και ξυπνάς "μαζί" τους , κάναμε τα πάντα για εκείνους μα όλοι είχαν δίκιο. Ο άλλος στο τέλος θα έφευγε χωρίς να νοιαστεί για το τι θα αφήσει πίσω του. Κι εμείς μένουμε εδώ περιμένοντας έστω κάτι μικρό, δε βγαίνουμε ούτε από το σπίτι, δε βλέπουμε τους φίλους μας κι αποφεύγουμε να περνάμε από μέρη που πηγαίναμε μαζί. Τι είναι ο άνθρωπος για να περάσει; Ίωση; Πολλοί δε φεύγουν γιατί σταμάτησαν να μας αγαπάνε, αλλά δεν υπάρχει κι άλλος λόγος. Μπέρδεμα ε; Δεν είναι το ίδιο να χάνουμε αυτό που αγαπάμε. Τον άνθρωπο που μαζί του μοιραστήκαμε όλες αυτές τις στιγμές.
Οι αντιδράσεις είναι πολλές. Μπορεί να χρειάζεσαι μερικά ξεφαντώματα με φίλους και το αλκοόλ να ρέει στις φλέβες σου να γυρνάς σπίτι ξημερώματα ή να είσαι σπίτι με τις πυτζάμες σου, μια δραματική ταινία να τρως παγωτό (φυσικά την οικογενειακή συσκευασία). Ίσως πάλι να θες να κλάψεις ένα-δυο μερόνυχτα που έχασες το χρόνο σου, που εμπιστεύθηκες, που πίστεψες, που έσφαλες ή να θες, να βρίσεις, να φωνάξεις, να κάψεις φωτογραφίες και να μπλοκάρεις τον πρώην απ’ τα social media.
Αυτά, όμως, είναι μονάχα μερικές από τις διάφορες αντιδράσεις που μπορεί να έχεις, τίποτα περισσότερο. Μπορεί σήμερα να νιώθεις απέχθεια κι αηδία κι αύριο θλίψη. Μπορεί να είσαι στην αρχή αδιάφορος κι έπειτα να νιώθεις οργή ή το αντίστροφο. Δεν υπάρχει κανόνας, και καμία συμβουλή δε κάνει εύκολο ένα χωρισμό. Να φεύγεις όταν σε κάνουν να αισθάνεσαι λίγος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου