ΓΡΑΦΕΙ Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΡΟΥΓΚΙΑΒΟΥΡΗ
Συμφώνα με τους παλιούς η μόνη αγάπη που δε λυγίζει είναι η γονική, πως ο μόνος δεσμός που είναι αδύνατον να σπάσει είναι ο αδελφικός και όπως όλοι γνωρίζουμε "το αίμα νερό δε γίνεται". Κανείς δε μπορεί να ορίσει την οικογενειακή αγάπη, κανείς δε μπορεί να πει πως η οικογένεια του είναι τέλεια και πως δεν αντιμετωπίζει προβλήματα. Το ζητούμενο είναι να μην απομακρύνεται ο ένας από τον άλλο παρά τους τσακωμούς και τους καυγάδες. Να μη χρειαστεί να τύχει κάτι δυσάρεστο για να σμίξει μια οικογένεια.
Η στιγμή που όλοι κάθονται στο Κυριακάτικο τραπέζι και η μαμά με το μπαμπά βλέπουν πόσο ευτυχισμένοι είναι όλοι μόλις περνούν την πόρτα τους σπιτιού τους, πόσο γελάνε και βάζουν για λίγο στην άκρη τα θέματα που τους προβληματίζουν, πως τα εγγόνια τους τρέχουν απ'άκρη σ'άκρη και γεμίζει όλο το σπίτι με γέλια. Οι στιγμές που οι γονείς βλέπουν τα μικρά τους να μεγαλώνουν και να ανοίγουν τα δικά τους φτερά, όσο οι ίδιοι σκέφτονται πως άξιζαν όλες οι θυσίες που έκαναν για να τα μεγαλώσουν.
Όταν το μικρό της οικογένειας παίρνει τηλεφώνο κλαίγοντας τον μεγαλύτερο... Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε; Η οικογένεια είναι τα μόνα πρόσωπα στη ζωή σου που ποτέ δε θα σου γυρίσουν την πλάτη, κι ας τσακωνόσασταν μέχρι αργά χθες το βράδυ, κι ας στεναχώρησες τους γονείς σου την προηγούμενη βδομάδα, δε πρόκειται να σε εγκαταλείψουν και σε κάθε σου στιγμή θα είναι δίπλα σου. Δε θα σου ζητήσουν αντάλλαγμα για την αγάπη τους, γιατί είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να δουν τα μάτια σου να λάμπουν από ευτυχία και το μεγάλο σου χαμόγελο. Και όταν έρθει η σειρά σου να είσαι συνεπιβάτης σε αυτό το μεγάλο τουςς ταξίδι γιατί θα σε χρειαστούν ακόμη κι αν δε ισχυρίζονται πως δε σε χρειάζονται. Τότε θα γίνεις εσύ αυτά που ήταν εκείνοι για σένα, θα κάνεις εκείνα που έκαναν αυτοί για εσένα.
Γιατί αυτή είναι η οικογένεια, θα "χαθείτε" αμέτρητες φορές μα μετά θα ξαναβρεθείτε. Να μάθεις να συγχωρείς όχι μόνο τους άλλους αλλά και τον ίδιο σου τον εαυτό. Θα μοιράστουν τα λάθη τους με εσένα για να φροντίσουν να μην κάνεις τα ίδια. Φυσικά θα υπάρξουν οι στιγμές που θα σου θυμώσουν θα σου φωνάξουν κι εσύ αυτομάτως θα βάλεις τα κλάματα και μετά θα το μετανιώσουν και θα σου ζητήσουν συγγνώμη ή βέβαια θα θυμώσεις κι εσύ και θα γίνει χαμός. Μόλις δουν το πρώτο δάκρυ δε μπορούν να μείνουν αμέτοχοι, τους πληγώνει. Το σοκ όμως είναι το κλάμα των γονιών, καταρρακώνεσαι, χάνεις τη γη κάτω απ τα πόδια σου, γίνεται θρύψαλα ένα κομμάτι του εαυτού σου. Εκείνους που βλέπεις κάθε μέρα δυνατούς τώρα είναι μπροστά σου αδύναμοι, ο ήρωας σου έβγαλε την μπέρτα.
Να δείχνεις στην οικογένεια σου τι σημαίνει για σένα. Να παίρνεις τηλέφωνο τους γονείς σου και τα αδέρφια σου κι ας είστε τσακωμένοι. Να τους χαμογελάς και να τους αγαπάς γιατί όταν θα μείνεις μόνος προδωμένος από έρωτες και φιλίες αυτοί θα κολλήσουν τα κομμάτια σου. Να τους ευχαριστείς! Οι στιγμές περνάνε κι είναι ανεκτίμητες, δε χρειάζεται να κάνεις πολλά. Μόνο να αγαπάς και να νοιάζεσαι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου