Γράφει η Δήμητρα Κεκερη-Μακατουνακη
Βεγγέρες...έφυγαν μα ξαναήρθαν !! Ζούμε ίσως μια από τις πιο δύσκολες οικονομικές περιόδους σύμφωνα πάντα με τις ανάγκες της σημερινής εποχής..σ αυτήν την ίσως φτιαχτή όμως ουσιαστική οικονομική κρίση που μας έβαλαν ή μπήκαμε..Ενα όμως θεωρώ ότι ακόμα εδώ στο τόπο μας μπορεί να θεωρηθεί ευτύχημα..Ο Κρητικός δεν έχει νιώσει ακόμα και εύχομαι ποτέ να μη νιώσει τη μοναξιά και την αποξένωση που επέφεραν όλα αυτά τα οικονομικά αίσχη..Το γιατί είχαν φύγει από τις ζωές μας μα ευτυχώς ξαναήρθαν... ΟΙ ΒΕΓΓΕΡΕΣ...Σημασιολογικά η λέξη εννοει το να κάνεις επίσκεψη,αλλά ουσιαστικά σαν να απαλενεις το πόνο,να μοιράζεσαι τα βάσανα,να διηγησε,να μαθαίνεις και να έχεις συντροφιά..Πρόλαβα στο μεγάλωμα μου και άμα κλείσω τα μάτια και αναστορηθω το παρελθόν... σαν να τις βλέπω μπροστά μου καμιά δεκαριά γυναίκες μαζεμένες στο σοκάκι ή άλλοτε από το ένα σπίτι στο άλλο να κουβεντιάζουν να γελάνε κάτι που δε συνήθιζαν μη κακοσχολιαστουν να καθαρίζουν μπάμιες. φασολάκια ότι είχε η καθεμία για να προετοιμάσει το αυριανό φαι...Οι παλαιοτερες συμβούλευαν τις πιο νέες και γω ένα από τα τυχερά παιδιά που άκουγα όλα τους τα λόγια δεν εννοώ βέβαια αυτά τα επικριτικά σχόλια για όσους δε λαλιουνταν ντρετα αλλά παροιμίες χωρατά και παραμύθια που δε θα τα βρεις πουθενά γραμμένα πια...
Και όταν πια ερχόντουσαν οι άντρες τους απ έξω όλη αυτή η διαδικασία δεν ήταν κάτι και τόσο απαγορευμένο ετσι ι άμα είχαν κέφια συνεχιζόταν και με εκείνους,να πίνουν τις ρακες τους και να κουβαλάνε εκείνες ότι βρισκότανε στο σπίτι της κάθε μιας...Και με μεγάλη μου χαρά όχι για τη φτώχεια που βρήκε τη χώρα μας μα για όλα εκείνα που ο άνθρωπος έφτιαξε για ανάγκες χωρίς να υπάρχουν ξαναγυρνάνε ίσως ακόμα και χωρίς να του δίνουμε και πολύ σημασία στο ίδιο μοτίβο..Βεγγερες,γειτονικές και παρέες σε σπίτια..
Χαίρομαι που ακόμα εδώ στη Κρήτη μας σμιγουμε στα σπίτια πια ο ενας του άλλου..Κουβεντιάζουμε κάνουμε παρέες τραγουδάμε στρώνουμε τραπέζι για όλους πίνουμε τις ρακες μας λέμε τις μαντιναδες μας παιζουμε τα χυματικα μας και περνάμε το καιρό μας μετά τις δουλείες μας με τη κάθε ευκαιρία που θα δοθεί δημιουργώντας αναμνήσεις και για μας και για τα παιδιά μας....
Πάντα θέλω να κρατώ τα πιο όμορφα από αυτά που μας δίνει η ζωή γι αυτό το μόνο που θέλω να θυμάμαι μετά από όλο αυτό το ζόρισμα του λαου μας είναι όλη αυτή η συντροφικότητα που δε συγκρίνεται τουλάχιστον για μένα με το απλά ‘’ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΤΟ’’ της γενιάς μας...Ουδέν κακό λοιπόν αμιγές καλού
Κρητικές παροιμίες και γνωμικά που λέγονταν στις βεγγερες...
Απο την Εμπαρο κρασί κι απ τη Βιαννο λάδι και από το Μυλοποταμο κρασί και παξιμάδι .
Αγάπα το κοπέλι σου μα να μη το κατέχει.
Απου βάλε τ αμπέλι θα βγάλει και το κλήμα.
Αυτός δε γίνεται άνθρωπος ούτε με τσι Φοδελες τα λεμόνια..
Απου κοπελομαθει δε γεροντοξεχνα..
Αναμεσίς μαμης και λουχουνας εχαθηκε το κοπέλι.
Αγίου μη τάξεις τάξιμο και κοπελιου κουλούρι..
Απου δεν ακούει γεροντω πηγαίνει δερνοντω.
Άμα παντρευγεται κιανεις παντρευγει τα παιδιά του..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου