Γράφει η Δήμητρα Κεκερη-Μακατουνάκη
Ρακοκάζανα.... Νοέμβριος ο μήνας που τα πατημένα σταφύλια και οι σπόροι μετά την φύλαξη τους για σαράντα ημέρες θα γίνουν ρακή η τσικουδιά όπως συνήθως τη λέμε στο τόπο μας...
Επί Ελευθερίου Βενιζέλου γύρω στο 1930 καθιερώθηκε ο θεσμός του ρακοκάζανου...
Της κατοχής δηλαδή καζανιού και χώρου ταυτοχρόνως όπου γίνεται η απόσταξη πάντα για την παραγωγή της ρακής..
Η κατοχή άδειας περνά συνήθως από πατέρα σε γιο καθως,δε μπορεί ο καθένας χωρίς να επισκεφθεί το χώρο του ρακοκαζανου να παράγει το διάφανο αυτό οινόπνευμα επονομαζόμενο ρακή..Δεν είναι το χρηματικό αντίτιμο της καζανιάς κίνητρο για τη λειτουργία του καζανιού παρα η ατμόσφαιρα και η χαρά του αγρότη να βγάλει τη δικιά του ρακή..Αυτη που θα τον συντροφεύει στις παρέες μα και στη μοναξιά,σε χαρές και σε λύπες
Στο καζάνι μπορεί να βρεθούν από λίγα ως πολλά άτομα ανάλογα με τα έξοδα που θέλει να σύρει αυτός που βγάζει τις καζανιές μπορεί να υπάρξει πλούσιο μα και φτωχικό τραπέζωμα των παρευρισκομένων και η διαδικασία να τελεστεί με μουσικές χορούς και μαντιναδες η και χωρίς
Το ρακοκαζανο αποτελείται από τρία μέρη τη βάση ή τσουκάλι το καπάκι και το σωλήνα του ατμού..
Πρέπει ο ιδιοκτήτης να είναι αρκετά προσεκτικός στη διαδικασία παραγωγής να μη τσουδιστεί η ρακή ώστε να έχει καθαρή γεύση και άρωμα
Συνήθως αν δεν υπάρχει μηχάνημα άμεσης ψύξης η ρακή βγαίνει καυτή.
Αν επισκεφθείτε λοιπόν το νησί μας τέτοια εποχή όλο και σε κάποιο από τα χωριά μας θα βγάζουν ρακή καθώς είναι το ποτό σύμβολο των Κρητών...
Ας ευχηθουμε λοιπόν να πάνε καλά οι καζανιες μας και φέτος και η ρακή μας να πίνεται πάντα σε χαρές
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου