Θα μάθεις να πετάς..- Γράφει η Litsa Mer
Θα μάθεις να πετάς…
Στην ζωή μας, από την ημέρα που θα γεννηθούμε, μαθαίνουμε να μπουσουλάμε και μετά να περπατάμε. Υπάρχουν όμως και φορές που μας έκαναν να συρθούμε στα πατώματα για ανθρώπους ή καταστάσεις που δεν άξιζαν.
Λένε πως μετά από την καταιγίδα, έρχεται ένα ουράνιο τόξο.
Εκεί λοιπόν κάπου ανάμεσα στο περπάτημα μου και το σύρσιμο μου, πίσω από ανθρώπους και καταστάσεις που δεν μου άξιζαν, φάνηκε ένας άνθρωπος και μου άπλωσε το χέρι του.
Πεισματικά, κοιτώντας με στα μάτια χωρίς να αφήνει περιθώρια επιλογής και μου είπε…. «Έμαθες να δίνεις μέχρι τώρα, τώρα θα μάθουμε στην Λίτσα να παίρνει…»
Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι σαν τους άλλους, όσο σπουδαίος και να είναι, δεν θα τον προσέξεις καθώς θα περπατάει στον δρόμο, δεν θα σου κινήσει την περιέργεια, ίσως ακόμα και να μη γυρίσεις για μια δεύτερη ματιά.
Αλλά μη γελιέσαι….
Επιλογή του είναι να μην τραβάει τα βλέμματα! Από ταπεινότητα.. όχι από εγωισμό ή τουπέ.
Μπορεί να μη δώσεις καμία σημασία στον τρόπο που περπατάει, δεν θα τον δεις ποτέ κυριλέ ντυμένο. Συνήθως θα είναι με αθλητικά για να νιώθει άνετα, δεν θέλει να εγκλωβίζεται, έμαθε να πετάει….
Θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε και να κάνει παρέα με οποιονδήποτε, δεν είναι τέλειος, μα γνωρίζει τις ατέλειες του και ξέρει να τις κουμαντάρει ώστε να μην επηρεάζουν την ζωή και τους γύρω του.
Μπορείς εύκολα να τον πλησιάσεις, να κάνεις παρέα μαζί του, μα δύσκολα θα τον καταλάβεις. Κάθε φορά που θα λες…. «τον έμαθα» κάθε φορά θα σε εκπλήσσει με έναν διαφορετικό τρόπο.
Αν με ρωτάς λοιπόν πως θα καταλάβεις έναν τέτοιο άνθρωπο όταν μπει στη ζωή σου, θα σου απαντήσω…. Δεν είμαι σίγουρη…
Αν με ρωτήσεις πόσο θα μείνει στη ζωή σου…. πάλι δεν ξέρω να σου πω, εκείνος έμαθε να πετάει, πόσο μπορεί να κάτσει, ένα ανήσυχο πνεύμα ακίνητο;
Δεν ξέρει ούτε ο ίδιος, αφού και ο ίδιος εκπλήσσετε από τον εαυτό του μερικές φορές. Και αν με ρωτήσεις τι θα κάνεις για να τον μάθεις…. Εκεί θα σου πω…. Σώπαινε…. και Παρατήρησε τον…
Αυτός ο άνθρωπος δεν μαθαίνεται με ερωτήσεις, μονάχα με σιωπή και υπομονή!
Μάθε ν’ αναγνωρίζεις την σιωπή του, μάθε να διαβάζεις το βλέμμα του, που πολλές φορές δεν θα ασχολείται με τα επίγεια, μα θα το δεις να το έχει στραμμένο στον ουρανό, και θα σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι τι σκέφτεται…. Ίσως απλά ταξιδεύει, όπως έμαθε να πετά και αυτός.
Και αν ήδη κουράστηκες ή σου φαίνεται μεγάλη η πρόκληση να μάθεις έναν τέτοιον άνθρωπο. Θα σου πω σε καταλαβαίνω… πως έχεις δίκιο…. Θέλει δύναμη ψυχής να τον καταλάβεις….. Να τον νιώσεις…
Είναι αερικό και τα αερικά δεν πιάνονται…. Αυτή είναι η μαγεία τους.
Γιατί να κάτσεις να ασχοληθείς μαζί του; Θα με ξανά ρωτήσεις... Αν είναι τόσο πολύπλοκο να τον μάθεις….
Γιατί αυτός ο άνθρωπος, αν θ’ αποφασίσει να σε αφήσει να μπεις στην στρατόσφαιρα του και αν σ’ εμπιστευτεί…. « θα σε μάθει να πετάς… όταν οι άλλοι σου μάθαιναν να σέρνεσαι για να νιώθουν άνδρες!» και αυτό από μόνο του είναι δύσκολο και μαγικό!
Ήρθε στον δρόμο μου, ένας τέτοιος άνθρωπος...
Που με κάνει να θέλω ν’ απλώσω το χέρι μου και να πετάξω μαζί του.
Που με γεμίζει μ’ ενθουσιασμό και μου δίνει κουράγιο για να προχωρήσω στην ζωή μου. Που με κάνει να μην πονάω όταν θυμάμαι όσα πέρασα. Μα αντίθετα με γεμίζει με δύναμη να συνεχίσω για ότι είναι καλύτερο για μένα.
Που με πάει στο φως, όταν οι υπόλοιποι με βύθιζαν στο σκοτάδι.
Που είμαστε διαφορετικοί σε αρκετά πράγματα και αντιλήψεις, μα δεν με ενοχλεί!
Ακούω, Παρατηρώ και Σωπαίνω…
Μόνο έτσι θα τον μάθω καλύτερα, μόνο έτσι θα ΜΕ μάθω καλύτερα!
Θα μάθω μέχρι που μπορεί να φτάσω και πόσο μπορώ να ξεπεράσω τον εαυτό μου…
Να βγάλω φτερά και να πετάξω όπως εκείνος…
Δεν γνωρίζω πόσο θα μείνει στη ζωή μου και με φοβίζει λίγο αυτό…. Γιατί όταν πετάς η πτώση είναι μεγαλύτερη απ΄ όταν περπατάς.
Μα είμαι σίγουρη πως δεν θα μου αφήσει το χέρι, μονάχα όταν θα είναι βέβαιος για τα δικά μου φτερά. 
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου