Αδιαθέτισα...-Γράφει η Litsa Mer
Θέμα ταμπού ακόμα και σήμερα.
«Περίοδος ή έμμηνος ρύση» είναι η φάση του έμμηνου κύκλου όπου αποβάλλεται το τοίχωμα της μήτρας, το «ενδομήτριο».
Αυτό για την επιστημονική πλευρά του θέματος, εμένα όμως με ενδιαφέρει η ανθρωπινή πλευρά και τα ταμπού που υπάρχουν ακόμα και σήμερα δυσκολεύοντας πολλές γυναίκες να μιλάνε για αυτό.
Τα σημερινά κορίτσια πιστεύω λόγω διαδικτύου είναι πιο ενημερωμένα πάνω σε αυτόν τον τομέα, αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχουν νιώσει άβολα σε στιγμές που ίσως «λερώθηκαν» ή που κάποιος φίλος «έκανε πλάκα» μαζί τους.
Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μέρα που αδιαθέτησα…. Δεν ήξερα τίποτα, δεν με είχε ενημερώσει η μητέρα μου ποτέ για αυτό και εγώ μόλις που είσαι σχολάσει από το γυμνάσιο. Ετοιμαζόμουν να πάω για μπαλέτο και έκανα κάποιες ασκήσεις σπίτι και ξαφνικά με κοιτάζει η μικρή αδελφή μου κατάματα γεμάτη τρόμο και με ρωτάει «Λίτσα γιατί έχεις αίμα ανάμεσα στα ποδιά σου;». Στην αρχή νόμιζα ότι με κορόιδευε και δεν της έδωσα σημασία. Όταν πήγα τουαλέτα και είδα το αίμα, νομίζω ότι άκουσε τις φωνές μου όλη η γειτονιά!!! Η μητέρα μου που έπινε καφέ σε μια γειτόνισσα άκουσε τις φωνές μου και έτρεξε να δει τι συμβαίνει….
Θυμάμαι να κλαίω με λυγμούς, την μητέρα μου να προσπαθεί να με καθησυχάσει, εγώ να ωρύομαι και η μαμά να μου προσπαθεί να μου εξηγήσει…. «είναι φυσιολογικό Λιτσάκι μου, αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι πια παιδί αλλά γυναικά…»
Εγώ να συνεχίζω να ουρλιάζω κλαίγοντας…. «Δεν θέλω να γίνω γυναίκα, θέλω να μείνω παιδί!!!!». «Μα αυτό που σου συμβαίνει, σημαίνει, ότι είσαι υγιής σαν άνθρωπος και ότι θα μπορείς να κάνεις παιδάκια…..».
Την κοίταξα στα μάτια και ήταν η πρώτη φορά που σταμάτησα να κλαίω. Αφού χάρηκα στην ιδέα ότι θα μπορώ να κάνω παιδιά και εγώ. Μέτα φυσικά όπως ήταν λογικό, συνεχίσαμε την συζήτηση σε πιο ήρεμους τόνους, μιλώντας για το σώμα της γυναίκας που αλλάζει, για το τι συμβαίνει και για το γεγονός ότι υπάρχουν οι σερβιέτες που βοηθούν τις γυναίκες να μην λερώνονται κατά την διάρκεια της περιόδου.
Και αν εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές γελάς, όπως γελάω και εγώ πλέον… Θα σου πω, πως ήταν από τις πιο τραυματικές εμπειρίες της ζωής μου!
Έπειτα ήρθε η επόμενη μέρα που έπρεπε να πάω στο σχολείο… ΥΠΕΡΟΧΑ….
Να μη με βολεύει, αυτή η πώς την είπαμε;;; ΑΑΑ Ναι! «Σερβιέτα»
Να μην μπορώ να τρέξω στο προαύλιο όπως πριν, να πονάω χωρίς να ξέρω ότι ήταν φυσιολογικό να πονάς, να έχω νεύρα έτσι απλά, χωρίς να ξέρω γιατί έχω νεύρα και θέλω να βρίσω όλο τον κόσμο. Περνούσα υπέροχα….
Και σε όλο αυτό να προσπαθώ να το παίξω φυσιολογική κι ότι δεν τρέχει τίποτα. Έλα σου όμως που η περίοδος είχε άλλα σχέδια για μένα… Και έτσι αμέριμνη που ήμουν στο προαύλιο έρχεται μια συμμαθήτρια μου…. (Ακόμα θυμάμαι το όνομα της….) και με ρωταει κοροϊδευτικά, μπροστά σε όλους μου τους συμμαθητές (και αγόρια)….. «Λίτσα έχεις περίοδο;» Δεν απάντησα! Είδα κάποιους συμμαθητές μου να γελάνε και θυμάμαι πως έκλαψα. Πώς κοκκίνισα από ντροπή και ένιωσα όλα τα βλέμματα πάνω μου. Και εκεί που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, ένας συμμαθητής μου, παίρνει τον λόγο και της λέει «γιατί ρε, εσύ δεν έχεις;!» και μετά απευθυνόμενος στα αγόρια τους έλουσε με κοσμητικά επίθετα.
Από τότε είναι ένας από τους κολλητούς μου φίλους, μέχρι και σήμερα!!!
Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν, αυτό που θέλω να πω σε εσένα εκεί έξω, είναι να μην φοβάσαι!
Η αλλαγή που γίνεται στο σώμα σου είναι μεγάλη, το μόνο σίγουρο.
Δεν είσαι μόνη, υπάρχουν και άλλα κορίτσια που είναι στην θέση σου και το καλύτερο στο έχω για το τέλος…. Στο αγόρι εκείνο που μπορεί να σε ρωτήσει για να γελάσει…. «έχεις περίοδό;» βάλε το πιο πλατύ σου χαμόγελο και απάντησε…. «Ναι, έχω! Εσύ πότε περνάς περιοδεύον στο στρατό;»
Πάντα πιάνει…!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου