ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΛΑΪΤΗ
Ρισκάρισε περισσότερο από όσο οι άλλοι θεωρούν ασφαλές... Ενδιαφέρσου περισσότερο από όσο οι άλλοι θεωρούν σοφό... Ονειρέψου περισσότερο από όσο οι άλλοι θεωρούν πρακτικό... Περίμενε περισσότερα από όσα οι άλλοι θεωρούν δυνατά"... Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος ζωής που μπορεί να σε κάνει να ζήσεις ουσιαστικά και να πετύχεις τους στόχους σου. Μην ακολουθείς τα στάνταρ, προχώρα πέρα από το μονοπάτι και χάραξε τη δική σου πορεία! Μην ακούσεις κανένα που θα σου πει ότι δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου, γιατί κανείς δεν είναι... εσύ και γιατί κανένα μεγάλο επίτευγμα δεν θα είχε πραγματοποιηθεί, αν συμβιβαζόμαστε με τα συνηθισμένα, αν δεν διεκδικούσαμε πράγματα και αν βαδίζαμε μόνο με τη λογική...
Άλλαξε τη ζωή σου! Μάθε να λες όχι! Ζήσε το πάθος σου! Ζήσε τη στιγμή! Σκέψου θετικά! Υπάρχουν τόσα ερεθίσματα γύρω μας που μας προτρέπουν να πραγματοποιήσουμε αλλαγές στην καθημερινότητά μας, στην προσωπικότητά μας, στο χαρακτήρα μας. Είναι πολλοί οι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκουν έμπνευση και στήριγμα διαβάζοντας τις πολύ χρήσιμες συμβουλές, και προτροπές που στόχο έχουν να τους ωθήσουν σε δράση για μια «καλύτερη» ζωή.
Τι κρύβεται όμως πίσω από τον όρο «καλύτερη»; Κρύβεται η σιωπηλή υπόθεση πως η ζωή σου τώρα δεν είναι αρκετά καλή. Και θα μου πεις «σιγά το νέο!» Και θα σου πω: «Μήπως ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος κρύβεται ακριβώς εκεί; Μήπως το ίδιο το γεγονός ότι πιστεύεις ότι η ζωή σου δεν είναι αρκετά καλή, την καθιστά μη ικανοποιητική; Από μόνο του, σαν ένα είδος αυτοεκπληρούμενης προφητείας;».
Εδώ θα διαμαρτυρηθείς λέγοντας ότι: «Δεν το βγάζω από το μυαλό μου. Υπάρχει πόνος στη ζωή μου. Υπάρχει στενοχώρια. Έντονη μάλιστα. Υπάρχει άγχος και στρες. Αντιμετωπίζω προβλήματα στις σχέσεις μου. Είμαι μόνος/η. Θέλω πραγματικά να βελτιώσω τη ζωή μου».
Εγώ δε θα το βάλω κάτω, να ξέρεις. «Και ποιος σου είπε ότι η αληθινή ζωή δεν έχει πόνο και στεναχώρια και άγχος και στρες. Ποιος σου είπε ότι η αληθινή ζωή εμπεριέχει σχέσεις χωρίς προβλήματα. Ποιος σου είπε ότι στην αληθινή ζωή δε θα βρεθείς και μόνη/ος;
Στην αληθινή ζωή, και όχι στη ζωή των ταινιών που όλοι ζουν καλά στο τέλος, οι άνθρωποι πονάνε και στεναχωριούνται. Και λένε πολλά «ναι» πριν πουν «όχι». Και δε σκέφτονται μόνο θετικά. ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Αυτή είναι η φύση της ζωής. Αυτή είναι η φύση του ανθρώπου… Όσο παλεύεις μέσα σου και προσδοκάς μια άλλη ζωή, μια φανταστική ζωή, μια ζωή ενάντια στην ανθρώπινη φύση, αυτή η πάλη είναι ο κύριος παράγοντας που σου προκαλεί τη δυσφορία την οποία αναμφισβήτητα βιώνεις.
Είναι ακριβώς η ίδια αίσθηση ανεπάρκειας που μπορεί να νιώθεις για το σώμα σου μπροστά σε μια αφίσα γυμναστηρίου. Μπορεί να πας να γυμναστείς για να φτιάξεις κι εσύ το σώμα της αφίσας, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα πετύχεις το ίδιο αποτέλεσμα. Και αυτό μπορεί εύκολα να σε κάνει να παρατήσεις την προσπάθεια και να νιώσεις ακόμα πιο άσχημα για τον εαυτό σου. Είναι η ίδια αίσθηση ανεπάρκειας που θα νιώσεις όταν δεν καταφέρεις να ακολουθήσεις μια αυστηρή δίαιτα και παραιτηθείς αφού «τίποτα δε δουλεύει για σένα…»
«Μα τι μου λες τώρα;» θα με ρωτήσεις απορημένη/ος. «Ότι πρέπει να αποδεχθώ ότι η ζωή μου θα είναι έτσι χάλια; Να μην κάνω τίποτα και να δεχθώ παθητικά ό,τι μου συμβαίνει; Δε μου βγάζουν νόημα αυτά που ακούω». Η απάντησή μου είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ. Θεωρώ ότι θα σε βοηθούσε να δεις τη ζωή σου όπως ακριβώς είναι. Σαν μια φυσιολογική ζωή, η οποία σε δυσκολεύει σε αυτή τη φάση. Όπως όλες οι ζωές, όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι χάλια η ζωή σου. Είναι μια ζωή όπως όλων μας. Αν καταφέρεις να το κάνεις αυτό, τότε θα μπορέσεις να απελευθερώσεις συναισθηματικούς πόρους ώστε να προσπαθήσεις να την αλλάξεις προς ένα τρόπο που θα σου αρέσει ακόμα περισσότερο.
Όσο το πολεμάς όμως τόσο βουλιάζεις μέσα σε αυτό. Σαν να βρίσκεσαι σε κινούμενη άμμο. Στην κινούμενη άμμο αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να μείνεις ακίνητος. Μόνο τότε θα μπορέσεις να δεις ψύχραιμα πως θα μπορέσεις να ξεφύγεις. Ίσως κάποια ρίζα εκεί κοντά, ή ένα κλαδί να μπορούν να σε βοηθήσουν για να βγεις έξω. Αν παλεύεις με το γεγονός ότι είσαι στην κινούμενη άμμο, όμως, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μπεις ακόμα πιο μέσα.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να αναλάβεις δράση για να αλλάξεις τη ζωή σου είναι να προσπαθήσεις να δώσεις χώρο σε αυτό που σου συμβαίνει, να το συν-χωρίσεις. Όχι να σε κατηγορείς για όσα τραβάς. Όχι να δημιουργείς προσδοκίες ότι όλα θα έπρεπε να είναι αλλιώς και να συγκρίνεσαι με αυτές τις προσδοκίες. Η σύγκριση είναι η βασική αιτία που χαλιέσαι. Στο παράδειγμα του γυμναστηρίου, αν συμφιλιωθείς με το σώμα σου, τότε μπορείς να επιλέξεις να γυμναστείς όχι από ανεπάρκεια αλλά από αγάπη για κάτι που θα σου αρέσει ακόμα παραπάνω.
Και τότε αφενός θα σταματήσεις να νιώθεις τόσο άσχημα αλλά και είναι πολύ λιγότερο πιθανό να παρατήσεις την προσπάθεια σου. Κι αν επιλέξεις να μη γυμναστείς, δεν πειράζει. Καθώς θα έχεις συμφιλιωθεί με το σώμα σου, δε θα νιώθεις τη δυσφορία που ένιωθες τόσο καιρό Γι’ αυτό αν δε σου βγαίνει η αυτο-βελτίωση, δεν πειράζει. Κάνε δώρο την αυτο-αποδοχή στον εαυτό σου. Επειδή το αξίζεις…!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου