ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ : ΝΑΤΑΣΑ ΠΕΤΡΟΥ
Γέννημα του Ηρακλείου,πάντα ανήσυχος,ανατρεπτικός. Η ζωή του,οι σπουδές του όλα είχαν να κάνουν με την επικοινωνία με το κοινό..δημοσιογραφία,τηλεόραση και θέατρο. Εκεί όμως στο θέατρο ήταν προορισμένη η ψυχή του να βρει τα αδιέξοδα της αλλά και να ανακαλύψει διεξόδους.
Συγγράφει,σκηνοθετεί..αμφισβητεί..Το 2005 οργανώνει την ομάδα
''Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ'' μια ομάδα με επαγγελματίες ηθοποιούς και συντελεστές και έργα ιδιαίτερης καλλιτεχνικής αξίας παίρνουν μορφή!
Οι θεατρικές αυτές δράσεις ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα.
''Ωραία Αθοκουτάλα", "Φτέρινη Κόρη","3 αδελφές-ένα χρόνο μετά'',''ΠΑΡΙΣ ΠΟΘΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ'',''Εις το φως της ημέρας'',''Στην τάξη της Κυρίας Μαργαρίτας''...και πολλά άλλα.
Χωρίς να έχει επιθυμήσει ποτέ να υπογράψει ''σύμβαση'' με το θεατρικό κατεστημένο,πορεύεται σε ένα δρόμο ολοκληρωτικά δικό του..Γεμάτο από όνειρα και σχέδια,λέξεις και ιδέες,όλα εκφρασμένα με την δική του σκηνοθετική οπτική..
Κάνοντας το γύρο του διαδικτύου ώστε να αποκρυπτογραφήσω όσες περισσότερες πτυχές σας μπορούσα..τόσο για την καλλιτεχνική σας πορεία όσο και για την προσωπικότητα σας...αυτό που εισέπραξα είναι πως η δική σας πραγματικότητα είναι ρεαλιστικά ρομαντική!!! Αυτή η αντίθεση που ένοιωσα με εξέπληξε ως αίσθηση αλλά και με έβαλε σε μια διαδικασία σκέψεων.Πως είναι να ζεις με αυτή την αντίθεση στην Ελλάδα σήμερα;
Δεν κατανοώ απολύτως την αίσθησή σας και αυτό έχει μια αξία μιας και ο καθείς αντιλαμβάνεται τα πράγματα διαφορετικά, εξ ου και όλα οφείλουν να παραμένουν ανεκτά. Η ζωή μας, ωστόσο, είναι ένα σύνολο αντιθέσεων. Μια βέβαιη αντίθεση στις μέρες μας είναι να επιμένεις ως ανεξάρτητος σκηνοθέτης μιας καλλιτεχνικής ομάδας στο ελληνικό θέατρο, δίχως την παραμικρή επιχορήγηση. Είναι ένας επιπλέον κόπος που μετά από κάποια χρόνια γίνεται βάρος και εμπόδιο σε καλλιτεχνικά σχέδια που απαιτούν μια σοβαρή παραγωγή. Με πόσο ρομαντισμό να πασπαλίσεις πλέον το έργο σου όταν η καθημερινότητα της μετριότητας σε προσπερνά; (Άλλο ένα ερώτημα που θα παραμείνει, φοβούμαι, για καιρό αναπάντητο!)
Ως εκπαιδευτικός (Καθηγητής Θεατρικής Αγωγής)...και γνωρίζοντας πόσο σημαντικό είναι για το ψυχισμό των παιδιών το συγκεκριμένο μάθημα,πόσο μπορεί να βοηθήσει σε μια υγιή ψυχικά και πνευματικά καινούρια γενιά έχετε σκεφτεί αυτή την ενασχόληση σας ως μόνιμη..ακόμα και αν πρέπει να γίνει αυτό με ιδιωτική πρωτοβουλία ;
Πιστεύω πως είναι δικαίωμα όλων (και) στην καλλιτεχνική παιδεία και οφείλει το κράτος να το διασφαλίσει και να το αναπτύξει σε όλα τα επίπεδα. Μολονότι τα τελευταία χρόνια φάνηκε πως κάποιοι μεγαλόσχημοι άρχισαν να το κατανοούν και να αξιοποιούν προς αυτή την κατεύθυνση ευρωπαϊκά κονδύλια, δυο σχολικές χρονιές τώρα, η διαφαινόμενη μεταβολή διεκόπη βιαίως με την αφαίρεση του μαθήματος της Θεατρικής Αγωγής από τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. Προφανώς, η ιδιωτική πρωτοβουλία θα παίξει και πάλι τον ρόλο της. Πρωταγωνιστικό, λίαν συντόμως! Τα οφέλη εκατέρωθεν είναι πολλά, αλλά...
Είστε αντίθετος με τους ''προβολείς''....το θέατρο ως ''επιχείρηση''...;
Πιστεύετε πως χάνεται έτσι η μαγεία και ο στόχος μιας παράστασης;
Πως οραματίζεστε το θέατρο;
Επιθυμώ ένα θέατρο τέχνης, χειροποίητο, με ειλικρίνεια, απεύθυνση και σεβασμό σε όλα τα μέρη που το καθιστούν επικοινωνιακό. Προσβλέπω στον ανοικτό θεατή, ο οποίος θα επιλέξει συνειδητά τη δουλειά μας για να προβληματιστεί. Απεχθάνομαι την τρέχουσα αισθητική. Τη λογική του φασόν. Τη συναντώ, διαρκώς. Προσπερνώντας την, επιδεικτικά.
H θλίψη που είναι τόσο έντονη πια γύρω μας...πόσο επηρεάζει τα κείμενα σας;
Θα μπορούσατε να την ανακαλύψετε τότε που ήταν καλυμμένη πίσω από μια τεχνική ευημερία στις δεκαετίες του ‘80-’90...και να την προβάλλετε συγγραφικά ερχόμενος αντίθετα με το ρεύμα της εποχής;
Δίχως θλίψη δεν μπορώ να γράψω. Είναι η κινητήριος δύναμη και την ευγνωμονώ για όσες στιγμές με έσπρωξε στην αναμέτρηση με τις πιο σκοτεινές πλευρές και φωνές μέσα μου. Η ευτυχία, αντιθέτως, με ωθεί στην εξωστρέφεια οπότε δεν μπορώ να γράψω γραμμή. Θεωρώ πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι μέρες που διανύουμε παραμένουν αγκυλωμένες στον ωχαδελφισμό, τον ατομικισμό και την ημιμάθεια. Δεν μάθαμε τίποτε από την πλάνη και τον εξευτελισμό που βιώσαμε ως σύνολο. Ανοίξτε π.χ. την τηλεόρασή σας και θα βεβαιωθείτε πως δεν πέρασε μια μέρα από τότε που όλα «φαινόντουσαν» τέλεια!
Τις στιγμές που γράφετε...τι φέρνει ροή στην έμπνευση σας….το σκοτάδι ή το φως;
Το απόλυτο σκότος. Και η λύσσα να το διαλύσω στο χαρτί.
Θα σας συναντήσουμε τον Μάιο στην Κρήτη. Μιλήστε μας γιαυτό..Τι θα παρουσιάσετε στο Κρητικό κοινό;
Τον μακροσκελή, ερωτικής πνοής, μονόλογο του Πάρι από το αρχαιόθεμο θεατρικό έργο μου «ΒΕLLEΛΕΝ – Η (αιώνια) τραγωδία της Ελένης» (Εκδόσεις Αιγόκερως). Απομονώνω το λεκτικό υλικό, δίνοντάς του τον τίτλο παρουσίασης «Πάρις Ποθοκρατούμενος» και το παραδίδω στους ήχους της άρπας και τη μουσικό Αθηνά Κουμάνταρου και στα βήματα της χορεύτριας-περφόρμερ Μικαέλλας Κεφαλογιάννη. Σε μια απροσχεδίαστη δράση, μια σκηνική συνάντηση που γεννιέται εκείνη την ώρα διατηρώντας τη μοναδικότητά της, στο εξ αρχής φιλόξενο The Garage της Ελένης Δάγκα στις 5 Μαιου
 |
| ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΒΕLLEΛΕΝ |
Πόση ανταπόκριση έχει το κοινό της περιφέρειας στο εναλλακτικό θέατρο.και το ρωτάω σκεπτόμενη πως ακόμα και στα αστικά κέντρα το κοινό είναι επίσης περιορισμένο.
Εξαρτάται από τους όρους που θέτεις ο ίδιος ως δημιουργός. Εάν προσβλέπεις στην «ποσότητα» τα πράγματα είναι αρκετά περιορισμένα. Εάν προσβλέπεις σε μια ουσιαστική επικοινωνία μπορεί και να αρκεστείς στην εμφάνιση του «ιδανικού θεατή» που θα επικοινωνήσετε άριστα και σε βάθος. Ναι, ακούγεται ρομαντικό αλλά όταν συμβαίνει είναι μια τεράστια αμοιβή! Την επιζητώ ευλαβικά σε κάθε μου έργο.
Πιστεύετε πως το εμπορικό μπορεί να συνδυαστεί με το εναλλακτικό θέατρο και να φέρει στον θεατή την ίδια ψυχική ανάταση.;
Γιατί, όχι; Πιστεύω στην έρευνα, την παιδεία και την καλλιτεχνική επίτευξη. Όλα μπορούν να συμβούν από ειλικρινείς ανθρώπους που σέβονται το κοινό.
Τι θα απαντούσατε σε έναν απλό θεατή που θα σας έλεγε πως αυτό που αποζητά για να ξεφύγει από την θλιβερή καθημερινότητα είναι μια παράσταση που θα προτείνει το εύκολο γέλιο..το απλοϊκό χιούμορ;
Θα του έλεγα να μη «χαλάσει» τα ευρώ του. Ας πάρει παραμάσχαλα άλλο ένα μπολ ποπ-κορν και ας χαζέψει απρόσκοπτα αθάνατη ελληνική τηλεόραση!
Θεατρολογώντας...Μαντιναδολογώντας….θα γράφατε μια παράσταση βασισμένη στην παράδοση του τόπου σας….Ένα κείμενο εκφρασμένο με μαντινάδες….σκηνοθετημένο σε βάσεις παραδοσιακές.Θα μπορούσε να συμβεί αυτό χωρίς το φόβο να γίνει cult (αν και ο όρος εδώ δεν είναι ο πιο δόκιμος) ...και να έχει ανταπόκριση στο κοινό;Ας σκεφτούμε τον Ερωτόκριτο… σαν παράδειγμα
Δεν είναι στις προθέσεις μου κάτι τέτοιο. Άλλωστε ο Βιτσέντζος Κορνάρος το έχει πράξει ανεπανάληπτα, αιώνες νωρίτερα.
Τελειώνοντας αυτή την μικρή μας κουβέντα..θα ήθελα να μας πείτε αν σε κάποια γωνιά του μυαλού σας κρύβεται το όνειρο μιας Ελλάδας που θα επιστρέψει κάποτε στο μεγαλειώδη πολιτισμό της, καλλιτεχνικά και κοινωνικά;Aν και η ερώτηση μοιάζει ουτοπική παρολ’αυτα είναι ένας κρυφός πόθος πολλών από μας;
Σε καμία γωνιά, διότι αυτή η εξιδανίκευση αποτελεί μέγα μύθευμα. Ονειρεύομαι μια πατρίδα ανοχής, κατανόησης, συμπόρευσης και αδελφοσύνης. Ό,τι πιο ξένο, δηλαδή, στον νοσηρό εγωκεντρισμό του Νεοέλληνα!
(Η συνάντησή σας με το έργο του μπορεί να γίνει εδώ)
''Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ''
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου