ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΑΤΑΣΑ ΠΕΤΡΟΥ
Η Κα Ελένη Δάγκα ανήκει στην κατηγορία των ανήσυχων καλλιτεχνών,εκείνων για τους οποίους η τέχνη δεν εγκλωβιζεται σε κλειστούς ελιτίστικους δρόμους..αλλά γίνεται κομμάτι της κοινωνίας...όπως οφείλει.
Μαζί της μια ομάδα με τα ίδια κίνητρα και την ίδια δίψα για το θέατρο έχουν δημιουργήσει το Θεατροχώρο ''The Garage'' στη πόλη του Ρεθύμνου. Έχουμε λοιπόν τη τιμή να την γνωρίσουμε.. και εκείνη να μας συστήσει τον χώρο και τις δραστηριοτητές του!!
Κα Δάγκα μια ιδιαίτερη και σημαντική ιδέα η δημιουργία του The Garage. Πως αναπτύχθηκε αυτή η σκέψη και πως υλοποιήθηκε;
Το The Garage δημιουργήθηκε στο Ρέθυμνο το Νοέμβριο του 2014. Ξεκίνησε δειλά ως χώρος προβών και χώρος σεμιναρίων θεατρικής πράξης, αλλά βρήκε άμεση ανταπόκριση στο κοινό της πόλης, με αποτέλεσμα, λίγους μήνες αργότερα, να γίνει και χώρος παραστάσεων. Ο στόχος, βέβαια, ήταν από την αρχή η προώθηση και η στήριξη της θεατρικής παιδείας στην Κρήτη. Για αυτό, ένα χρόνο μετά, τον Οκτώβρη του 2015, με τη στήριξη ανθρώπων του θέατρου και Ρεθυμνιωτών, δημιουργήθηκε το studio The Garage, ώστε να προσφέρει την επιλογή μιας πιο ολοκληρωμένης εκπαίδευσης πάνω στο θέατρο με συγκεκριμένους κύκλους μαθημάτων και πολλούς διδάσκοντες. Μάλιστα, μέχρι σήμερα, στο studio, εκτός από εμένα, έχουν διδάξει (σε τακτικά μαθήματα και σεμινάρια) ιδιαίτερα αξιόλογοι επαγγελματίες του θεάτρου και του χορού από ολόκληρη την Ελλάδα (αναφέρω αλφαβητικά: Νικολής Αβραμάκης, Κωνσταντίνα Γιασεμίδου, Σοφία Δερμιτζάκη, Εριφύλη Δαφέρμου, Μαρία Δεληκωνσταντίνου, Ανδρέας Ζήκουλης, Ελένη-Τόνια Κοντογιάννη, Μαριάννα Κοντούλη, Βασιλική Μάρκου, Ειρήνη Μπαριτάκη, Ελβίνα Μποτονάκη, Βασίλης Ξενικάκης, Σοφία Φαλιέρου, Δημήτρης Φοινίτσης και η ομάδα Θεάτρου “This Famous Tiny Circus theater group”).
Από το 2014 μέχρι σήμερα, στο χώρο, έχουν ανέβει, σε δική μου σκηνοθεσία, οι παραστάσεις: Captivae Τρωάδες, Τσιτσάνης: Άσκηση 1, Φυγή, Τσιτσάνης: Άσκηση 1 (2η εκδοχή), Cabaret Victor, όλες με τη συμμετοχή επαγγελματιών ηθοποιών και τεχνικών του θεάτρου. Το Σχεδόν Οιδίποδας είναι η θεατρική παραγωγή του 2018. Ταυτόχρονα, έχουμε τη χαρά, να έχουν φιλοξενηθεί στο χώρο παραστάσεις και perfomances από ολόκληρη την Κρήτη, αλλά και την Αθήνα.
Είναι μια ιδιωτική πρωτοβουλία;Έχετε αρωγούς τους τοπικούς παράγοντες;...Ή βαδίζετε τον μοναχικό δρόμο βασιζόμενοι στις δικές σας δυνάμεις;
Πρόκειται για καθαρά ιδιωτική πρωτοβουλία. Καταθέτουμε όλο το χρόνο και την ενέργειά μας σε αυτόν το χώρο. Κάθετι που υπάρχει εντός του (από το πατάρι της σκηνής μέχρι τα παρασκήνια, κατασκευές, βαψίματα κλπ.) έχει γίνει με προσωπική εργασία δική μου, συνεργατών και καλών φίλων. Επίσης, σχεδόν εξ ολοκλήρου τα τεχνικά μας μέσα (προβολείς, ηχητικός εξοπλισμός κ.ά.) είναι προσφορά φίλων και συνεργατών, τους οποίους ευχαριστούμε από καρδιάς.
Πόσο ένθερμα σας στηρίζουν οι καλλιτέχνες από την Αθήνα, είναι εύκολο να έχετε την παρουσία τους στο χώρο τόσο συχνά όσο θα θέλατε;
Έχουμε ιδιαίτερη στήριξη από τους συναδέλφους που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα. Είμαστε σε συνεχή επικοινωνία και προσπαθούμε να συνεργαστούμε, όσο αυτό είναι δυνατό. Εντούτοις, μια και ο χώρος είναι μικρός και τα τεχνικά μας μέσα περιορισμένα, δεν το καταφέρνουμε πάντα. Παρόλ’ αυτά είμαι περήφανη για όσες συνεργασίες έχουμε φέρει εις πέρας.
Από τη δημιουργία του χώρου το 2014 έχετε ανεβάσει αρκετές παραστάσεις, όλες σε δική σας σκηνοθεσία. Ποια είναι η σκηνοθετική σας οπτική;
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μιλήσω για μία σκηνοθετική οπτική. Επιθυμία μου είναι κάθε φορά να δοκιμάζομαι σε κάτι εντελώς διαφορετικό, να αναμετρώμαι με τον εαυτό μου και τις δυνάμεις μου κάθε χρόνο, και να μην θεωρώ τίποτα ως δεδομένο. Με αυτήν τη λογική, την τελευταία πενταετία έχω ανεβάσει ένα bar theatre ενός νέου έλληνα συγγραφέα, μία αρχαία τραγωδία με στοιχεία σωματικού θεάτρου, ένα μουσικοθεατρικό αναλόγιο, ένα καμπαρέ, ένα σκοτεινό κείμενο για τον κοινωνικό αποκλεισμό και μια σουρεαλιστική μαύρη σχεδόν τραγωδία-σχεδόν κωμωδία με πολλά αυτοσχεδιαστικά στοιχεία. Σίγουρα μέσα σε όλα αυτά μπορεί κανείς να διακρίνει τις προσωπικές μου αγωνίες σχετικά με την τέχνη του θεάτρου, και τα κοινωνικά ζητήματα που με αποσχολούν (βία, κοινωνικός αποκλεισμός, θέματα αυτοδιάθεσης), όμως προσπαθώ κάθε φορά –χωρίς να τα καταφέρνω πάντα με επιτυχία- να ξεπεράσω τα στεγανά μου και να αρχίσω από το μηδέν. Θα δανειστώ μια ατάκα από την τωρινή παράστασή μας: «Τα συνηθισμένα μυρίζουν θάνατο. Πρέπει να μετακινούμαστε, να αλλάζουμε θέσεις».
Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού στις παραστάσεις;...Το θέατρο φυσικά είναι μια μορφή τέχνης που απευθύνεται σε όλους,όμως νοιώθετε πως υπάρχει μια συγκεκριμένη μερίδα κόσμου που επιλέγει να παρακολουθήσει μια παράσταση;
Μέχρι τώρα έχουμε υπάρξει πολύ τυχεροί. Το κοινό του Ρεθύμνου (και της Κρήτης γενικότερα, αφού οι παραστάσεις μας ταξιδεύουν σε Ηράκλειο και Χανιά) αναγνωρίζει την ποιότητα της δουλειάς μας και ανταποκρίνεται με θέρμη. Δεν μπορώ να πω πως υπάρχει συγκεκριμένο κοινό, μια και τα έργα που επιλέγονται κάθε φορά να ανέβουν είναι πολύ διαφορετικά, με αποτέλεσμα να αγγίζουν ή να αφορούν διαφορετικούς ανθρώπους. Σίγουρα όμως υπάρχουν θεατές που παρακολουθούν στενά τις δουλειές μας, κάτι που μας χαροποιεί ιδιαίτερα.
Μιλήστε μας για την παράσταση ''Σχεδόν Οιδίποδας'' μια παραγωγή του 2018..
Το κείμενο της παράστασης Σχεδόν Οιδίποδας, βασίζεται πάνω στον μύθο του Οιδίποδα, αλλά και το θεατρικό έργο Δαιμόνια Μηχανή του Ζαν Κοκτώ. Τρεις ηθοποιοί, Γιώργος Ξενικάκης, Αντώνης Παλιεράκης και Μανόλης Στεφανάκης ερμηνεύουν επί σκηνής 7 ρόλους, υπό τους ήχους της μουσικής του Πρόδρομου Καραδελόγλου και με τη στήριξη της Κωνσταντίνας Χαβάκη (βοηθός σκηνοθέτη και παραγωγής). Πρόκειται για μια δουλειά με πολλά αυτοσχεδιαστικά στοιχεία, που καταλύει σχεδόν τα όρια παράστασης και πρόβας και θέτει ερωτήματα για το θέατρο και την ελεύθερη βούληση του Ανθρώπου. Η παράσταση είναι ένα σχεδόν σουρεαλιστικό δράμα, ένας σαρκασμός πάνω στην ανθρώπινη φύση και τις αδυναμίες της, αλλά και μια σχεδόν μαύρη κωμωδία με έντονα καυστικό χιούμορ που συχνά οδηγεί το κοινό σε παραλήρημα γέλιου, αλλά κάποιες φορές και στην απόλυτη σιωπή, και τον προβληματισμό.
Ως πότε θα έχει την ευκαιρία να την παρακολουθήσει το κοινό;
Παίζουμε κάθε Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα στο χώρο του The Garage (Δημοκρατίας 36) ως και τις 02 Απριλίου. Οι θέσεις μας είναι περιορισμένες και για αυτό είναι επιθυμητή η κράτηση. Επιπλέον, οι πόρτες μας ανοίγουν στις 21.00, και οι παραστάσεις μας αρχίζουν αυστηρά στις 21.15, ενώ μετά την έναρξη δεν επιτρέπουμε την είσοδο στο χώρο. Αν θα έπρεπε να ζητήσετε κάτι από τους τοπικούς φορείς που θα ήταν σημαντικό για το όλο έργο σας ή να περάσετε ένα μήνυμα σχετικά με την όλη προσπάθεια και την δουλειά που κάνει το The Garage ποιο θα ήταν;
Το κυρίαρχο για εμένα και τους συνεργάτες μου είναι η αναγνώριση που λαμβάνουμε ήδη από το κοινό του Ρεθύμνου. Ταυτόχρονα όμως, θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντική και τη στήριξη του επαγγελματικού θεάτρου στην Κρήτη. Για όλους εμάς που σπουδάσαμε (προσωπικά είμαι απόφοιτη του τμ. Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ), δουλέψαμε λιγότερα (ή λίγα) ή περισσότερα χρόνια σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε ιδιωτικές και κρατικές σκηνές, το θέατρο είναι εξίσου έρωτας και κατάθεση ψυχής, αλλά και αποκλειστικό αντικείμενο της εργασίας μας. Για να υπάρξει, λοιπόν, η πλούσια και σοβαρή θεατρική παραγωγή που όλοι επιθυμούμε στην Περιφέρεια (και εν προκειμένω στο Ρέθυμνο), πρέπει να υπάρξει και η δυνατότητα και ο σεβασμός κάθε επαγγελματικής προσπάθειας. Το ευτύχημα είναι πως οι οιωνοί είναι εξαιρετικοί, μια και χαίρουμε της έμπρακτης στήριξης του κοινού. Σε αυτήν την κατεύθυνση, άλλωστε, έχει ιδρυθεί και από φέτος με έγκριση του ΥΠΠΟ η πρώτη Ανωτέρα Δραματική Σχολή στην Κρήτη (ΝΟΤΟΣ στο Ηράκλειο), της οποίας αποτελώ μέρος του διδακτικού προσωπικού, ενώ πολύ σημαντικές δουλειές καταθέτονται από άλλους επαγγελματικούς θιάσους στο Ρέθυμνο και την υπόλοιπη Κρήτη.
Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ''THE GARAGE'' ΣΤΟ FB ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
Δημοκρατίας 36,Ρέθυμνο - Κλήση 698 762 3792
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου