"ΠΑΝΤΑ ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΧΑΡΑΥΓΗ ΓΙΑ 'ΜΕΝΑ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...-ΜΙΧΑΛΟΜΠΑΣ"

ΓΡΑΦΕΙ Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΨΙΜΟΥΛΑΚΗ

Αγαπημένοι μου αναγνώστες...
...αν δίπλα στη λέξη μαντινάδα έπρεπε μόνο ένα όνομα να γραφτεί,αυτό σίγουρα θα ήταν του Γιώργη Σταυρακάκη ή κατά κόσμον "Μιχαλόμπα"...μεγάλη τιμή για τον τόπο μου, το νησί μου, την όμορφη Κρήτη...ένας άνθρωπος που άφησε το στίγμα του στην κρητική παράδοση και το στίχο...αναντικατάστατος κι ασυναγώνιστος...ποιός θα τολμούσε να συγκριθεί μαζί του...



Γεννημένος το 1947 στην Πλακιώτισσα και με Ανωγειανή καταγωγή, ένας άνθρωπος που λάτρευε τη φύση μιάς κι ασχολιόταν με τα αγροτικά...έσβησε στις 28 Νοεμβρίου 2007 χτυπημένος απο την επάρατο νόσο...άφησε όμως βαριά και μεγάλης αξίας κληρονομιά...τους στίχους του...

Ενα αφιέρωμα σε 'κείνον είναι το ελάχιστο που οφείλουμε να κάνουμε όλοι μας και ειδικά έμεις που ασχολούμαστε με τη μαντινάδα, μιάς και μόνο μάθημα μπορούμε να πάρουμε απο την προσωπικότητά του και τον τρόπο γραφής του...


Ακολουθούν γνωστοί στίχοι του μεγάλου αυτού "Ανθρώπου" με όλο το σεβαμό και το δέος που μπορεί να με κυριεύει σε κάθε γραμμή με τα λόγια ψυχής του που θα σας γράψω παρακάτω... απολαύστε τον...

 

        Πάντα θλιμμένη χαραυγή...Για 'μένα ξημερώνει...
Γιατί την ώρα που ξυπνώ...Κάθε χαρά τελειώνει...

Έσβησ' αέρας το κερί...Που κράτουνα στη χέρα...
Κ' είναι για μένα η ζωή...Σκοτίδι νύχτα μέρα...

Εκειά που θέλω δε μπορώ...Κι όπου δε θέλω φτάνω...
Οτι μισώ το συναντώ...Κι ότι αγαπώ το χάνω...

Άμα πονείς όπου κι αν πας...Ο πόνος είναι πόνος...
Κι άμα σε δέρνει η μοναξά...Σε χίλιους νιώθεις μόνος...

Τόπο που κάνει αντίλαλο...Τον ε μισώ,δε γ-κάνω...
Γιατί μου τον ε διαλαλεί...Το στεναγμό που βγάνω...

Ποιός τόπος είναι πιο κρυφός...Από το νου τ’ αθρώπου...
Που σ’ έβαλα μα φαίνεσαι...Στην όψη του προσώπου...

Λιάζει την ώρα που γελάς...Κι όντε δακρύζεις βρέχει...
Κι όντε κοιτάζεις χαμηλά...Η μέρα φως δεν έχει...

Εσύ θαρρείς πως η πληγή...που μ’ άνοιξες πονεί με...
Μ’ αυτή μου γίνηκε χαρά...Και στη ζωή κρατεί με...

Δεν έχ' η αγάπη σύνορα...Κι αυτός που θα τση βάλει...
Την πεισματώνει πιο πολύ...Και γίνεται μεγάλη...

Πάντα με το παράπονο...Τ’ αχείλι μου ανοίγει...
Γιατ' είν' η πίκρα μου πολλή...Και η χαρά μου λίγη.

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΗΜΕΡΑΣ:

Share This:

Facebook Twitter Pinterest Linkedin Whatsapp Whatsapp

About creteonair

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.