ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΡΚΟΥΛΙΔΗ
Είναι ένα προνόμιο που το κατέχουμε χιλιάδες χρόνια, κάτι σαν DNA, από γενιά σε γενιά. Αυτή η κουζουλάδα είναι που οι πρόγονοι μας κέρδιζαν σε κάθε μάχη, σηκώνοντας επανάσταση. Επανάσταση σε κάθε αιτία, αιτία για «Ελευθερία», αιτία για ζωή και πιστεύω, για μια ελεύθερη δημοκρατική άποψη.
Εκείνη η κουζουλάδα, που ανάβει τα αίματα, κυλώντας στις φλέβες , σε κάθε κύτταρο, περνώντας στο αίμα αναζωπυρωμένη καίγοντας εκείνη την στιγμή όλο το κορμί, ακόμα και την ψυχή βγαίνοντας προς τα έξω, φωνάζοντας «επανάσταση».
Η ψυχή να επαναστατεί, και το σώμα να ακολουθεί, εκεί που χάραξαν οι πρόγονοι μας, εκεί που μας χάρισαν αυτό το προνόμιο της κουζουλάδας.
Η Κουζουλάδα δεν είναι η τρέλα που κάποια μέρη την έχουν ως κάτι κακό, αλλά είναι αυτό το όμορφο το αυθόρμητο, εκείνη που αγάπησαν πολλοί και θαυμάζουν στους Κρητικούς. Ούτε, άγρια, αλλά παθιασμένη, ούτε άψυχη, αλλά γεμάτο ενέργεια.
Είναι η αγάπη ο γνήσιος αυθορμητισμός, ο πλούτος της ψυχής μας, ακολουθώντας τη πιστά, γυρνώντας μια γη ανάποδα, εκεί φτάνει, εκεί γεννιέται, εκεί επαναστατεί, εκεί μας καλεί.
Είτε για πόλεμο, για να ξανά αναφτεί το φως της Λευτεριάς, είτε για τα ιερά δεσμά που μας ενώνουν ως Έλληνες.
Αν δεν υπήρχε στο κάθε κύτταρο του κορμιού μας, δε θα ελευθερώναμε τις ψυχές μας, αλλά μια ζωή θα ήταν φυλακισμένη. Είτε από τους Ενετούς, Τούρκους, Γερμανούς, αλλά και τώρα επαναστατούμε για τα Ελληνικά εδάφη και για τους πρόγονους μας, που πολέμησαν για την Λευτεριά του Έλληνα.
Κουζουλάδα, δεν σημαίνει δεν ξέρω τι κάνω, είμαι γενικά ο τρελός του χωριού βάζοντας κάποια ταμπέλα, αλλά όπως είπαμε είναι για μας τους Κρητικούς μια ιερή λέξη… Με τιμή, και χάρη.. μα πάνω απ’ όλα παράδοση…, παράδοση που πέρνα στο αίμα μας, και μένει εκεί, διασφαλισμένη για μια ζωή.
Κουζουλάδα είναι ο ξεσηκωμός, η ντομπροσύνη.
Κουζουλάδα είναι η επανάστασή. Ναι, και όμως συνδέονται αυτά τα δυο για τους Κρητικούς. Γιατί; Γιατί χωρίς την επανάσταση δε θα μπορούσαμε να επαναστατήσουμε με την ψυχή μας. Γιατί, αυτό θέλει η επανάσταση ψυχή.
Πως λέμε ήντα θα κάμει πάλι έκειονας ο κουζουλός; Και την ίδια στιγμή το κάνει. Επειδή τον κυριαρχεί η ψυχή και το σώμα ακολουθεί.
Πως προήλθε η λέξη Κουζουλός;
κουζουλός-ή-ό = τρελός, τολμηρός, ιδιόρρυθμος. ΣΥΝ. Τρεζός
Η λέξη Κουζουλός στην Κρητική διάλεκτο
1. σκότωνε κουζουλούς, πλέρωνε τζερεμέδες
2. ο κουζουλός την πίκρα ντου την έχει για χαρά ντου.
3. του κουζουλού τη χέρα βάνουνε στου καβρού την τρύπα.
4. σαράντα χρόνοι, σαράντα κουζουλοί.
5. του κουζουλού το μάτι, στο κόκκινο κομμάτι ή χτυπά.
6. απού ΄ναι γέρος κουζουλός από τα νιάτα το χει
7. τση κουζουλής κεφαλής, τα πόδια παίρνουνε το ζόρε.
8. από κουζουλό και μεθυσμένο μαθαίνεις την αλήθεια.
9. ο κουζουλός θωρεί δε θωρεί γελά (όταν κάποιος γελά άσκοπα).
10. ο κουζουλός είδε τον μεθυσμένο κι εφοβήθηκε.
11. κι ο κουζουλός κι ο φρόνιμος το σπλάχνο του αγαπά το.
Φρ. 1. μην του κάνεις φέδε γιατί΄ναι κουζουλός. 2. κουζουλός είναι κάνει το.
ΕΤΥΜ .μεσν. κουζουλός (από το κυπριακό κούζα=στάμνα χωρίς χέρι ή με ένα μόνο χερούλι+ επίθημα-ουλός, κουζ(α)+ ουλός-κουζουλός).
«Η Κρήτη έχει διαφορά από τσοι άλλους τόπους,
γιατί ΄χει αντάρτικη καρδιά και κουζουλούς αθρώπους».Μ.Α.Μ.
Γιάννης Κριτσωτάκης
Μαντινάδες
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανίων)
Ανάμνηση μου κουζουλή, σε τόπο που σ’ αρέσει
σου ‘χει η καρδιά στα λάθη τση, την πιο ωραία θέση.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Πείτε μου ‘σεις οι γνωστικοί, του κουζουλού το λάθος
απ’ αγαπά αληθινά, γη π’ αγαπά με πάθος?
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Σαν κουζουλός απού γυρνά, στους δρόμους, για φαντάσου
μικρή μου με κατάντησες, με τα καμώματα σου.
Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)
Μια κουζουλάδα ήκανα, κι’ αποκοτιά μεγάλη
με κοπελούδα ταίριαξα, κι’ είμαι σε παραζάλη.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρεθύμνης)
Κιανείς ποτέ με κουζουλό, κουβέντα να μην πιάνει
άλλα σου λέει η τη μιά, κι’ άλλα την άλλη κάνει.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρεθύμνης)
Μέσα στη σκέψη τριγυρνά, μια βιόλα μυρωμένη
και μου τηνε κουζούλανε, να τηνε περιμένει.
Ζουρμπάκης Γιώργης (Ρέθυμνο)
Αλλήθωρη και κουζουλή, τη θέλω τη κερά μου
για να κοιμούμαι ήσυχο,ς πως ειν’ ολόδικιά μου.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανίων)
Με κουζουλούς ορτάκηδες, κάνε παρέα, πίνε
να δεις η Κρητική ψυχή, αθάνατη πως είναι.
Γαγάνης Κωνσταντίνος (Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρεθύμνης)
Τα μάθια σου τα καστανά, μ’ έχουνε κουζουλάνει
κι’ ο έρωτας σου κοπελιά, στα σύννεφα με βγάνει.
Φανουράκης Ηλίας (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηρακλείου)
Για σένα εκουζουλάθηκα, κι’ εγώ μόνο κατέχω
κι’ ασ’ τσ’ άλλους να νομίζουνε, κληρονομιά την έχω.
Κιουρτσδάκη Νίκη (Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρεθύμνης)
Ω, κουζουλέ μου λογισμέ, γιάντα τον φέρνεις πάλι
αφού σου είπα πως ξυπνά, σε αλληνής αγκάλη.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Βιόλα με σοκουζούλανε, η τόση ομορφιά σου
και πορπατώ, παραμιλώ και λέω τ’ όνομά σου.
Γαριπαντώνης (Νύβριτος Μασσαράς Ηρακλείου)
Αλάργο η απόσταση και δεν πολυθωρώσε
μα η κουζουλή μου κεφαλή, με βάνει κι’ αγαπώ σε.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Ηρακλείου)
Μονάχα ένας κουζουλός ‘θελα τη κουλαντρίζει
γη χωργιογύρης να κλουθά, τη νύχτα όντε πορίζει.
Μεσσαριτάκη Λίτσα (Ηράκλειο)
Αλάτσι αν λείπει απ’ το φαί, δεν έχει νοστιμάδα
ετσά είναι κι’ ο Κρητικός, δίχως τη κουζουλάδα.
Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)
Και κουζουλός και γνωστικός, σηκώνεις μια νταμπέλα
μ’ άϊντε στο κόσμο λογικός, να μείνεις δίχως τρέλα
Μπακιρτζής Δημήτρης -Τζανοδημήτρης (Πεμόνια Αποκορώνου)
Γη κουζουλός γεννήθηκες, γη κουζουλάδες κάνεις
ανέ νομίζεις πως εσύ, εμέ θα με τροζάνεις.
Σαρρής Γιώργης (Αλφά Μυλοποτάμου Ρεθύμνης)
Απ’ όντε ν-έννοιωσα ζωή, σου ‘πα καρδιά μου, ξα σου
κι’ εγέρασα να σου κλουθώ, στη γ-κουζουλή στραθιά σου.
Κάλχας Νίκος (Ρέθυμνο)
Όντε θα ‘ρθεις στη σκέψη μου, χαζεύω πότε λίγο
αλλά σωκουζουλένομαι κάθε που σε ξανοίγω.
Αποκορωνιωτάκη Φιλιώ (Ρέθυμνο)
Φόρα το φέσι κουζουλέ και μην ακούς κανένα
ευτυχισμένοι γίνουνται, όσοι ‘ναι σαν και σένα.
Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλλιά Μεσσαράς Ηρακλείου)
Ο λογικός του κουζουλού, δεν του ξεσυνορίζει
όντε γελά στο θάνατο, στη γέννα όντε δακρύζει.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθυμνο)
Είναι φορές που ο άθρωπος, χάνει τη λογική ντου
κι’ έχει εικόνες κουζουλές μέσα στη γ-κεφαλή ντου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου