Γράφει η Δέσποινα Τσώπου :
Μένουμε Ηράκλειο, αλλα πόσοι απο εμάς γνωρίζουμε την ιστορία του θρυλικού Aνωγειανού με το παρατσούκλι ‘’Τηγανίτης‘’; Μια ιστορία που όποιος την άκουσε για πρώτη φορά, σίγουρα δε περίμενε οτι θα περιελάμβανε τέτοια συγκλονιστικά γεγονότα, που διαδραματίστηκαν σε μία απο τις πιό δύσκολες περιόδους της Ελλάδας, τη ναζιστική κατοχή.
Ήταν Απρίλιος του 1947,όταν στο ειδικό δικαστήριο δωσίλογων στο Ηράκλειο, εκδικαζόταν η υπόθεση ενός προδότη, συνεργάτη των Ναζί, του Νίκου Μαγιάση.Ο Μαγιάσης ήταν κατηγορούμενος για τον θάνατο πολλών αγωνιστών του τόπου, που αντιστάθηκαν στους ναζί.Μαρτυρίες λένε ότι ο Μαγιάσης σκότωσε ή έδωσε εντολή να σκοτωθούν, συνολικά 392 αντιστασιακοί.
Τη μέρα της δίκης πολύς κόσμος είχε πάει στο δικαστήριο.Η αίθουσα είχε γεμίσει με δεκάδες συγγενείς των θυμάτων του προδότη Μαγιάση.Ανάμεσά τους ήταν κι ένας Ανωγειανός, ο Γιώργης Βρέντζος, ο θρυλικός ‘’Τηγανίτης’’.
Το ‘’Τηγανίτης ήταν το παρατσούκλι που του είχαν δώσει οι συγχωριανοί του.Το επάγγελμά του ήταν βοσκός, όπως ήταν και ο πολυαγαπημένος του αδερφός Μιχάλης.Ο Μιχάλης ήταν ένας απο τους πολλούς Κρητικούς που έδωσαν τη ζωή τους ,στον αντιστασιακό αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας.
Ο Μιχάλης Βρέντζος είχε συλληφθεί κατά τη περίοδο της ναζιστικής κατοχής απο τον προδότη Μαγιάση, επειδή είχε κρύψει αντάρτες του ΕΛΑΣ, οι οποίοι είχαν βρεί καταφύγιο στον Ψηλορείτη.Γι’αυτόν τον λόγο ο δωσίλογος Μαγιάσης, σκότωσε τον Μιχάλη.
Πολλοί ήταν οι προδότες-συνεργάτες των ναζί, που μετά τη Γερμανική κατοχή γλίτωσαν και δέν πλήρωσαν για τα εγκλήματά τους.Ο Μαγιάσης όμως δέν ήταν απο αυτούς.Βρήκε την τιμωρία απο τα χέρια του ‘’Τηγανίτη’’, όταν στις 30 Απριλίου του 1947, κατέθετε σα μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του προδότη Μαγιάση. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ζήτησε από τον Βρέντζο, να πλησιάσει την έδρα για να καταθέσει.Τότε ο ‘’Τηγανίτης’’ βλέπει τον Μαγιάση ,τον φονιά του αδερφού του,να κάθεται στο εδώλιο, σε κοντινή απόσταση απο αυτόν.Τότε ξαφνικά πετάγεται πίσω προς το μέρος του Μαγιάση, βγάζει το μαχαίρι που είχε πάνω του και τον μαχαιρώνει,πρίν προλάβουν να τον σταματήσουν οι χωροφύλακες. Μέσα στην αίθουσα φυσικά επικράτησε πανικός.Οι δικαστές αποχώρησαν και οι χωροφύλακες κατάφεραν να συλλάβουν τον ‘’Τηγανίτη’’, ο οποίος το μόνο που ζήτησε εκείνη τη στιγμή ήταν να του φέρουν μπροστά του τον εισαγγελέα, για να του παραδώσει ο ίδιος το μαχαίρι.Μόλις του το παρέδωσε, είπε οτι τώρα πιά ένιωθε ξαλαφρωμένος γιατί έκανε το χρέος του και δέν ήθελε να κάνει σε κανέναν άλλο κακό.Ο Μαγιάσης μεταφέρθηκε βαριά τραυματισμένος, ώσπου τελικά υπέκυψε στα τραύματά του.
Ο ΄΄Τηγανίτης’’ δικάστηκε και παρά το ότι ο εισαγγελέας πρότεινε τη θανατική ποινή, τελικά αθωώθηκε, καθώς ένα χαρτί που παρέδωσαν τη τελευταία στιγμή στο δικαστήριο,έλεγε για μια απόφαση του συμμαχικού στρατηγείου της μέσης Ανατολής, η οποία καλούσε τους Κρητικούς να σκοτώσουν τον Μαγιάση και όλους τους προδότες.Άρα ο Βρέντζος θεωρήθηκε οτι απλά έκανε το καθήκον του απέναντι στη πατρίδα,σκοτώνοντας τον δωσίλογο Μαγιάση, γιαυτό και αθωώθηκε.Ο ‘’Τηγανίτης’’ επέστρεψε στα Ανώγεια, όπου τον υποδέχτηκαν σάν ήρωα.Πέθανε τη δεκαετία του ΄80 και κατά τη διάρκεια της ζωής του ποτέ δεν μίλησε δημόσια για αυτό το περιστατικό παρά μόνο μία φορά, όταν έδωσε συνέντευξη το 1982 στον Νίκο Ψιλάκη για το περιοδικό ‘’Κρητικές Εικόνες’’.
Μια Κρητική ποδοσφαιρική ομάδα ιδρύεται και εμπνέεται το όνομά της απο τον θρυλικό ‘’Τηγανίτη’’ Αυτή είναι η ιστορία του ‘’Τηγανίτη’’, που η ζωή έμμελε να του δώσει τέτοιες εμπειρίες γεμάτες ανείπωτο πόνο,με έντονο το αίσθημα της αδικίας , κάνοντάς τον θρύλο που ακόμα και σήμερα συγκλονίζει όποιον ακούσει τη περιπέτειά του.
Αυτή είναι και η ιστορία που ενέπνευσε μία παρέα αντιφασιστών απο τη Κρήτη αλλά και απο άλλες περιοχές της Ελλάδας, να δώσουν το όνομα του ΄΄Τηγανίτη’’ στο Κρητικό ποδοσφαιρικό σωματείο που αποφάσισαν να ιδρύσουν, θέλοντας να δημιουργήσουν την ομάδα των παιδικών τους χρόνων,που βασίζεται στις αρχές της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, στην οποία όλα τα μέλη της είναι ισότιμα και οι αποφάσεις στην ομάδα παίρνονται συλλογικά, μέσω της γενικής συνέλευσης του σωματείου.Οι οικονομικοί πόροι της ομάδας προέρχονται αποκλειστικά και μόνο απο τα μέλη και τους φίλους της,μακριά απο χορηγίες και οτιδήποτε μπορεί να κάνει μια ομάδα να είναι μέρος του συστήματος.
Η βάση της ομάδας περιλαμβάνει κόσμο απο οποιοδήποτε φύλο, χρώμα,εθνικότητα και δέχεται τον κάθε ένα που θέλει να στηρίξει την ομάδα, χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις, με σεβασμό στον συνάνθρωπο,αρκεί αυτό να είναι το πιστεύω, οι ανθρώπινες αρχές και ο κανόνας όλων.
Πηγή: Περιοδικό ‘’Κρητικές εικόνες’’ του Νίκου Ψιλάκη, συνέντευξη Γιώργη Βρέντζου, Φθινόπωρο του 1982
http://epitropesdiodiastop.blogspot.gr/2013/08/blog-post_8883.html
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: neakriti.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου