Πάντοτε η Κρητική Μουσική αποτελούσε ορόσημο και ήταν σήμα κατατεθέν για τη Κρήτη.Μια μουσική που στο άκουσμά της ο κάθε Κρητικός ριγούσε και ένιωθε βαθιά μέσα του τις ρίζες αυτής της ευλογημένης γής.Ειδικά για τον μετανάστη Κρητικό, που ο αποχωρισμός απο την πατρίδα είναι μια πληγή που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, η Κρητική μουσική είναι αυτή που αποτελεί βάλσαμο στη πληγή και τον φέρνει νοερά πάλι πίσω στη πατρίδα,δημιουργώντας μια γέφυρα επικοινωνίας με τον αέρα, τα βουνά και την ομορφιά αυτού του τόπου. Ριγμένη στον Νότο της Ελλάδας η Κρήτη δεν επιπλέει. Ίπταται. Είναι ένα νησί που αιωρείται. Οι Κρητικοί μοιάζουν με τη μουσική και τον χορό τους: Πατάνε γερά στη γη και τινάζονται ψηλά, κολυμπούν στον αέρα.
Από τον ουρανό μοιάζει να έχει κατέβει και ο μουσικός που συμβολίζει την Κρήτη του πάντοτε. Ο Ψαραντώνης από τ' Ανώγεια, ο αδερφός του Νίκου Ξυλούρη, θυμίζει τον Δία. Αρχοντικός, πράος, αλλά με βροντερά ξεσπάσματα.
Ο Ψαραντώνης είναι το ζωντανό ιερό και όσιο της κρητικής μουσικής του σήμερα. Ο μουσικός που όλοι αναγνωρίζουν παρόλο που εκείνος δεν τους κάνει το χατίρι να χαρίζει σουξεδάκια. Ακολούθησε τον δικό του μουσικό δρόμο, μοναχικό και μοναδικό. Όπως είχε κάνει σε μιαν άλλη εποχή και με έναν άλλο τρόπο, ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Νίκος Ξυλούρης. Αιωνίως νέος, αιωνίως ωραίος, ο Νίκος Ξυλούρης πέθανε το 1980 αλλά κανένας δεν τον ξέχασε. Στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης ο Ψαρονίκος συγκέντρωνε αρετές που όλοι μας ζηλεύουμε: παλικαριά, καλοσύνη και ένα τεράστιο ταλέντο.
Το Ηράκλειο είναι το μεγάλο χωνευτήρι της Κρήτης. Μια μεγαλούπολη της Ελλάδας που υπερβαίνει τα όρια του νησιού. Μέσα στη δίνη του εκσυγχρονισμού το Ηράκλειο ανέβασε στροφές και απομακρύνθηκε με μεγαλύτερη ταχύτητα από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής. Χάνοντας τα στοιχεία που τους κρατούσαν δεμένους στην κουλτούρα του παρελθόντος, οι Ηρακλειώτες κέρδισαν σε ελευθερία και σε ευκολία προσαρμογής σε νέες ιδέες. Η σύνθεση του πληθυσμού ήταν ο κρίσιμος παράγοντας. Φοιτητές και επιχειρηματίες, άνθρωποι του χωριού που κατέβηκαν στην πόλη, μία μικροαστική τάξη που δεν έχει απομακρυνθεί και πολύ από τη γενέτειρα αλλά, όποτε το θελήσει, χάνεται μέσα στο «πρωτευουσιάνικο» πλήθος. Η πόλη αυτή είναι το ιδανικό σκηνικό για να δοκιμαστούν τα καινούργια πράγματα. Και όσο η Κρήτη έχει μια τόσο δυνατή και ζωντανή μουσική σκηνή τόσο πιο συχνά οι μουσικοί της θα βουτούν στην πρόκληση του πειραματισμού. Ακόμη και το μεγάλο της όνομα, ο Ψαραντώνης, που μόνος του μπορεί να γεμίσει στάδια δε λέει όχι σε μια κοινή εμφάνιση με τον δαιμόνιο σταρ των Βαλκανίων, Γκόραν Μπρέγκοβιτς -όπου ο καθένας έπαιξε τα δικά του. Ο μεν Μπρέγκοβιτς με την άνευρη Weddings and Funerals Band, ο δε Ψαραντώνης με την οικογένειά του: την κόρη του Νίκη Ξυλούρη και τους δυο γιους του στα λαούτα, τον Λάμπη Ξυλούρη και τον Γιώργη, γνωστό και ως Ψαρογιώργη.
Ο Ψαρογιώργης είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις μουσικών εντός και εκτός των ορίων της Κρήτης. Μετανάστης από έρωτα στην Αυστραλία, ο Ψαρογιώργης, παντρεύτηκε Αυστραλέζα μουσικό, τη Σίλα, έκανε παιδιά, έπαιξε και έβγαλε δίσκους στην Αυστραλία ανακατεύοντας ήχους και μελωδίες και τραγουδώντας με τη βαριά Ανωγειανή του προφορά. Τα τελευταία χρόνια επέστρεψε στην Ελλάδα, ζει στις Αρχάνες, έξω από το Ηράκλειο και είναι ίσως ο καλύτερος λαουτιέρης αυτή τη στιγμή στην Κρήτη. Άλλωστε ο Ψαρογιώργης σπούδασε την παράδοση στο μεγαλύτερο σχολείο της Κρήτης, την οικογένεια των Ξυλούρηδων. Κυρίως με τον πατέρα του και με τον θείο του, τον Γιάννη Ξυλούρη. Ζει και αναπνέει με τη μουσική και παίζει καθημερινά επί τρεις μήνες στα πανηγύρια και τους γάμους. Την ίδια στιγμή κρατάει ανοιχτή την πόρτα των πειραματισμών και των προσωπικών αναζητήσεων είτε στους δίσκους του είτε σε συνεργασίες με τον Ross Daly και τον «Λαβύρνιθο», με τον Γιάννη Αγγελάκα και τους Επισκέπτες και με τον Αχιλλέα Περσίδη και τον «Νότιο Ήχο» του.
Πηγές:
ΚΡΗΤΗ: Η ζωντανή παράδοση
Ιστοσελίδα: http://www.world-music.gr/worldmusic.php?apid=39&id=38〈=gr&artid=29&page=2
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου