Γράφει η Έλπι Κατωγιαννάκη .
Τι πρέπει να συζητάμε με τα παιδιά μας; Πώς πρέπει να είναι η σχέση μας; Μιλάμε για τα πάντα ή όχι; Πρέπει να είμαστε φίλοι; Μήπως πρέπει να κρατάμε μία σχετική απόσταση; Τι είναι τα όρια που ακούμε συχνά; Πώς μπαίνουν; Οι παραπάνω είναι μερικές από τις ερωτήσεις που απασχολούν το γονιό σε σχέση με το παιδί του. Πώς πρέπει να φέρεται, τι να κάνει, πώς να του μιλήσει, ανοιχτά ή όχι;
Από τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί, αναπτύσσει μια μορφή επικοινωνίας αρχικά, με τη μητέρα και έπειτα με τα υπόλοιπα πρόσωπα. Καθώς σιγά σιγά μεγαλώνει, νιώθει όλο και περισσότερο την ανάγκη να έχει τους γονείς κοντά του, να καταλαβαίνει ότι είναι εκεί για να το φροντίσουν και να ανταποκριθούν στις ανάγκες του. Όταν το παιδί πια μάθει να μιλάει και μπορεί πιο εύκολα να εκφραστεί και να επικοινωνήσει, χτίζεται ακόμα περισσότερο η σχέση επικοινωνίας ανάμεσα σε αυτό και τους γονείς του. Η προσχολική ηλικία, μάλιστα, είναι αυτή που το παιδί αρχίζει να έχει αδιάκοπες απορίες και η περιέργειά του «χτυπάει κόκκινο».
Αυτή είναι μια καλή περίοδος λοιπόν, για να δείξουν οι γονείς στο παιδί ότι βρίσκονται δίπλα του και ότι μπορεί το ίδιο να τους εμπιστευτεί. Επίσης, επειδή το πιθανότερο είναι ότι στην ηλικία των 4-5 ετών τα παιδιά θα κάνουν ερωτήσεις που θα φέρουν σε αμηχανία τους γονείς, όπως για παράδειγμα: «Πώς γίνονται τα παιδιά;», «Γιατί εγώ έχω πιπί και ο Γιαννάκης πουλάκι;»και άλλα πολλά, είναι σημαντικό να δίνουν στα παιδιά τους ειλικρινείς απαντήσεις,προσαρμοσμένες πάντα στο γνωστικό τους επίπεδο. Εάν ένας γονιός, για παράδειγμα, αποφεύγει να απαντά στις ερωτήσεις του παιδιού του, αδιαφορεί ή αντιδρά τιμωρητικά και επικριτικά, το σίγουρο είναι πως δεν χτίζει με αυτόν τον τρόπο τις καλύτερες βάσεις για μια σωστή επικοινωνία και την ανάπτυξη μιας υγιούς σχέσης μαζί του.
 |
Από τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί, αναπτύσσει μια μορφή επικοινωνίας αρχικά, με τη μητέρα και έπειτα με τα υπόλοιπα πρόσωπα. Καθώς σιγά σιγά μεγαλώνει, νιώθει όλο και περισσότερο την ανάγκη να έχει τους γονείς κοντά του, να καταλαβαίνει ότι είναι εκεί για να το φροντίσουν και να ανταποκριθούν στις ανάγκες του. Όταν το παιδί πια μάθει να μιλάει και μπορεί πιο εύκολα να εκφραστεί και να επικοινωνήσει, χτίζεται ακόμα περισσότερο η σχέση επικοινωνίας ανάμεσα σε αυτό και τους γονείς του. Η προσχολική ηλικία, μάλιστα, είναι αυτή που το παιδί αρχίζει να έχει αδιάκοπες απορίες και η περιέργειά του «χτυπάει κόκκινο».
Αυτή είναι μια καλή περίοδος λοιπόν, για να δείξουν οι γονείς στο παιδί ότι βρίσκονται δίπλα του και ότι μπορεί το ίδιο να τους εμπιστευτεί. Επίσης, επειδή το πιθανότερο είναι ότι στην ηλικία των 4-5 ετών τα παιδιά θα κάνουν ερωτήσεις που θα φέρουν σε αμηχανία τους γονείς, όπως για παράδειγμα: «Πώς γίνονται τα παιδιά;», «Γιατί εγώ έχω πιπί και ο Γιαννάκης πουλάκι;»και άλλα πολλά, είναι σημαντικό να δίνουν στα παιδιά τους ειλικρινείς απαντήσεις,προσαρμοσμένες πάντα στο γνωστικό τους επίπεδο. Εάν ένας γονιός, για παράδειγμα, αποφεύγει να απαντά στις ερωτήσεις του παιδιού του, αδιαφορεί ή αντιδρά τιμωρητικά και επικριτικά, το σίγουρο είναι πως δεν χτίζει με αυτόν τον τρόπο τις καλύτερες βάσεις για μια σωστή επικοινωνία και την ανάπτυξη μιας υγιούς σχέσης μαζί του.
Πηγη: Μαρίνα Μόσχα Μ.Α Κλινική ψυχολογία - Ψυχοθεραπεύτρια
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου